Sermon: Het houden van de sabbat (Deel 1)
Het belang van de dag
#403NL
John W. Ritenbaugh
Given 10-Jul-99
summary: In deze inleiding op de serie over het houden van de sabbat waarschuwt John Ritenbaugh dat het houden van de juiste dagen op de kalender geen garantie is om een juiste relatie met God te verkrijgen. Hoe en waarom iemand de sabbat houdt, bepaalt of dit testgebod werkelijk een teken is tussen God en Zijn volk of een afgodische, nutteloze handeling. De sabbat zou metaforisch een afspraak tussen God en Zijn aanstaande bruid kunnen voorstellen, een speciale tijdsperiode van 24 uur om elkaar intiemer te leren kennen, de feitelijke periode van elkaar het hofmaken voor het huwelijk. Toelaten dat wereldlijke zorgen op de sabbat een rol spelen staat gelijk aan het begaan van overspel of het flirten met andere bewonderaars. Als we de tijd nemen God te leren kennen, worden we verfrist, versterkt en feitelijk bevrijd van wereldse verwikkelingen.
transcript:
In de geschiedenis van zowel het volk Israël als het Israël van God (de
kerk) is het, zoals beschreven in de Bijbel, nooit een vraag geweest welke dag
van de week apart is gezet voor het eren van God. Het is altijd de sabbat. Zelfs
de Katholieke Kerk onderschrijft dit volledig. We zijn het daar allemaal over
eens, daarom ga ik niet veel tijd besteden om te bewijzen dat wij deze dag
dienen te houden. Israël hield deze dag meestal op een manier die neerkwam op
een vorm van lippendienst aan God, door op hun kalenders de zevende dag als de
sabbat apart te zetten.
God verlangt méér dan alleen lippendienst om te voldoen aan Zijn normen,
juist vanwege de betekenis van de sabbat in onze relatie met Hem en dat wij in
het Koninkrijk van God naar Zijn beeld gevormd zullen zijn. Om dit vollediger in
te zien, dient naar mijn mening de sabbat in de juiste context te worden
geplaatst en niet te worden gescheiden van de rest van Gods plan en doel, zoals
veel Protestantse organisaties doen door te claimen dat de sabbat slechts een
ceremonieel gebeuren is.
We gaan deze serie preken beginnen in Jesaja 1:10-14.
Jesaja 1:10-14 Hoort het woord des Heren, bestuurders van Sodom;
neigt uw oor tot de onderwijzing van onze God, volk van Gomorra. 11 Waartoe
dient Mij de menigte uwer slachtoffers? zegt de Here; oververzadigd ben Ik
van de brandoffers van rammen en het vet van mestkalveren, en aan het bloed
van stieren, schapen en bokken heb Ik geen welgevallen. 12 Wanneer gij komt
om voor mijn aangezicht te verschijnen - wie heeft dit van u verlangd mijn
voorhoven plat te treden? 13 Gaat niet voort met huichelachtige offers te
brengen - gruwelijk reukwerk is het Mij; nieuwe maan en sabbat, het
bijeenroepen der samenkomsten - Ik verdraag het niet: onrecht met
feestelijke vergadering. 14 Uw nieuwemaansdagen en uw feesten haat Ik met
heel mijn ziel, zij zijn Mij een last. Ik ben moede ze te dragen.
Amos 5:21-22 Ik haat, Ik veracht uw feesten, en kan uw samenkomsten
niet luchten. 22 Ja, als gij Mij brandoffers brengt, en uw spijsoffers, heb
Ik daaraan geen welgevallen, en uw vredeoffer van mestkalveren wil Ik niet
aanzien.
Ik begin hier omdat ik wil dat wij begrijpen, dat wanneer God hier spreekt
over "uw sabbatten of uw feestdagen", dat niet noodzakelijkerwijze
betekent dat zij, voor zover het de kalender betreft, niet op de juiste dagen
bijeenkwamen. De context maakt hier duidelijk dat zij aan hun ceremoniële
verplichtingen voldeden. Jesaja 1, de verzen 11 en 13, en Amos 5, vers 22, maken
duidelijk dat zij wel degelijk aan de ceremoniële aspecten voldeden.
Als Israël de sabbat slechts als een ceremonieel gebeuren beschouwde, dan
hielden zij de sabbat tenminste op een ceremoniële wijze. Wanneer God spreekt
over "uw nieuwemaansdagen" of "uw sabbatten", kan het zeer
goed mogelijk zijn dat het volgens de kalender dezelfde dagen zijn geweest als
die God had bevolen en dat zij niet met iets "nieuws" waren komen
aandragen. In het boek Amos is de mogelijkheid aanwezig, dat zij vanwege
Jerobeam I inderdaad andere dagen hielden. In Jesaja 1 is het evenwel bijna
zeker dat de sabbatten waarover hij het heeft, de sabbatten zijn die wij
tegenwoordig kennen als de zaterdag.
Dit leidt tot een conclusie dat, als zij inderdaad nog steeds de wekelijkse
sabbat en de heilige dagen op de correcte dagen volgens de kalender hielden,
Gods afkeuring ging over de wijze waarop zij ze hielden, hun houding ten
opzichte van het houden van deze dagen en hun gebrek aan begrip over het waarom
zij deze moesten houden. Dat is wat God zorgen baarde. Voor wat God betrof waren
deze aspecten zo erg, dat die dagen niet meer als Zijn dagen beschouwd konden
worden en Hij scheidde zich van hen af.
Gedurende korte perioden hielden kleine groepen mensen in Israël die dagen
op de juiste manier. De "manier waarop ze te houden" was bijna altijd
het twistpunt tussen God en Israël. Over dat onderwerp is in de Bijbel het
meest geschreven en wordt het onderwerp van deze serie preken. Hoe verder we
komen met dit onderwerp, hoe meer bewijzen we zullen zien dat de conclusie die
ik getrokken heb, hoogst waarschijnlijk juist is. Zij hielden niet de verkeerde
dagen, maar waar God bezorgd over was, was hoe zij die hielden en hun
gebrek aan begrip over het waarom zij die hielden.
Over dit gebod staat in de Bijbel veel opgetekend. Als we datgene wat is
geschreven over het houden van de Heilige Dagen, betrekken bij datgene wat is
geschreven over de wekelijkse sabbat, komen we waarschijnlijk tot de conclusie,
dat over dit gebod meer is geschreven dan over enig ander gebod, met
uitzondering van het eerste gebod. Wij zijn dan ook zeker niet zonder
hulpbronnen gelaten, die wij kunnen natrekken om te zien hoe God denkt over hoe
wij verondersteld worden die dagen te houden.
Ik denk dat we allemaal wel weten dat God geen omvangrijke lijst van "gij
zult en gij zult niet" heeft laten optekenen. Integendeel, Hij koos er voor
te openbaren door middel van een beperkt aantal geboden, met daarnaast
voorbeelden en algemene principes. Deze dienen wij te bestuderen, over te
mediteren, conclusies uit te trekken en vervolgens onderdeel te laten uitmaken
van ons leven. Ik denk dat dit op deze manier is gedaan om ons te leren het
gehele proces van kiezen te doordenken en ons tegelijkertijd begrip bij te
brengen over waaróm wij deze dingen doen en Gods manier van denken.
Het plan dat hieraan ten grondslag ligt, is dat wij geen mechanische
schepselen zouden zijn, maar vrij zouden zijn dingen te doen omdat ze juist zijn
en dingen te vermijden omdat ze verkeerd zijn. Wij zouden keuzes maken op basis
van onze eigen vrije wil, die in overeenstemming zijn met het denken en de wil
van God.
We herinneren ons waarschijnlijk nog wel dat Herbert Armstrong vaak
refereerde aan het sabbatsgebod als het "testgebod". Dit gebod test de
intentie en de motivatie die voorafgaat aan de handeling en ons onze
rechtvaardiging verschaft om te doen wat we doen.
Soms zeggen we om onszelf te verdedigen: "Het was niet mijn bedoeling je
pijn te doen." Misschien niet, maar de andere persoon is wel onrecht
aangedaan. Een dergelijke houding is niet goed, omdat we dan nog steeds tekort
schieten in het verheerlijken van God.
Het is goed om in gedachten te houden dat de "weg naar de hel geplaveid
is met goede voornemens". God wil dat zowel de voornemens als de
handelingen correct zijn. Zijn de voornemens correct, dan bestaat er een veel
grotere kans, dat de handelingen die we onszelf op de sabbat toestaan, ook
correct zullen zijn. Het moet wel op deze manier, omdat het gemiddelde van
juiste voornemens dat juiste handelingen voortbrengt, vele malen groter is dan
andersom het geval is. God wil dat wij begrijpen waarom we doen voor
we doen..
We gaan naar Mattheüs 5:17-19. In deze preek gaan we door een groot aantal
zeer bekende schriftgedeelten, die betrekking hebben op het houden van de sabbat.
Mattheüs 5:17 Meent niet, dat Ik gekomen ben om de wet of de
profeten te ontbinden; Ik ben niet gekomen om te ontbinden, maar om te
vervullen.
Dat geldt natuurlijk net zo goed voor de sabbat als voor elk ander gebod. Hij
kwam niet om de sabbat te ontbinden, maar om die te verheerlijken.
Mattheüs 5:18-19 Want voorwaar, Ik zeg u: Eer de hemel en de aarde
vergaat, zal er niet één jota of één tittel vergaan van de wet, eer
alles zal zijn geschied. 19 Wie dan een van de kleinste dezer geboden
ontbindt en de mensen zo leert, zal zeer klein heten in het Koninkrijk der
hemelen; doch wie ze doet en leert, die zal groot heten in het Koninkrijk
der hemelen.
Jakobus 2:8-12 Indien gij echter de koninklijke wet vervult naar het
schriftwoord: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf, dan doet gij wèl. 9
Doch indien gij met aanzien des persoons handelt, doet gij zonde en wordt
gij door de wet overtuigd van overtreding. 10 Want wie de gehele wet houdt,
maar op één punt struikelt, is schuldig geworden aan alle (geboden). 11
Want Hij, die gezegd heeft: Gij zult niet echtbreken, heeft ook gezegd: Gij
zult niet doodslaan. Indien gij nu geen echtbreuk pleegt, maar wel doodslag,
zijt gij toch een overtreder van de wet geworden. 12 Spreekt zó en handelt
zó als (mensen past), die door de wet der vrijheid zullen geoordeeld worden.
Laten we deze twee schriftgedeelten eens samenvoegen. In Mattheüs 5:19 heeft
Christus het over "het kleinste gebod". Dat woord "kleinste"
is bepalend. Het loopt parallel met vers 18 waar sprake is van "één jota
of één tittel". Dat zijn de "kleinste" dingen die deel uitmaken
van de wet van God. Uitgaande van dat principe bestaat er geen twijfel dat van
alle Tien Geboden het sabbatsgebod het geringste is van alle geboden, als we dit
tegen het licht houden van de wijze waarop de mensen om ons heen dit gebod
benaderen.
De Katholieke Kerk gaat er zo geringschattend mee om, dat zij denken dat ze
de macht hebben het in zijn geheel te negeren. Ofschoon ze officieel erkennen
dat die dag in de Bijbel wordt bevolen, denken ze de autoriteit te hebben het
gebod te veranderen.
De Protestantse kerken rechtvaardigen zich door te redeneren over technisch
wettelijke gronden, maar reduceren uiteindelijk de dag tot iets dat slechts
ceremonieel van aard is.
Denk nog eens aan Jacobus 2:8. Het vierde gebod maakt evenzeer als de andere
geboden deel uit van de Koninklijke Wet. Weten we wat de Koninklijke Wet is? Dat
zijn de Tien Geboden. Als niet één jota of tittel, als zelfs niet het
geringste gebod uit de Koninklijke Wet teniet wordt gedaan totdat alles vervuld
is, moet de conclusie wel zijn dat de sabbat nog steeds gehouden dient te worden,
ongeacht wat mensen er van vinden. Het niet houden ervan is immoreel. Het is net
zo immoreel als overspel, ontucht, begeren of liegen. De wereld om ons heen
kijkt niet op deze manier naar het sabbatsgebod. De wereld om ons heen denkt
niet aan immoreel gedrag bij het overtreden van het eerste gebod, het tweede
gebod, het derde gebod of het vierde gebod. Ik vraag mij af hoeveel mensen in de
kerk bij overtreding van het vierde gebod denken aan immoreel gedrag. Het is
immoreel om het vierde gebod te overtreden.
Jacobus verwijst ook naar de Koninklijke Wet als zijnde de Wet van de
Vrijheid. We kunnen duidelijk zien dat als iemand het zevende gebod in acht
neemt, het de wereld vrij houdt van echtbreuk en overspel. Het houden van het
achtste en negende gebod geeft de maatschappij vrijheid. Het houdt de mensen
vrij van stelen en liegen. Als iemand de sabbat houdt, leidt dat tot vrijheid.
Het brengt vrijheid voort. Het is een wet die vrij maakt.
Onze menselijke natuur neigt er toe ons te laten denken, dat het houden van
de sabbat ons beperkt, ons weerhoudt van dingen te kunnen doen. In bepaalde
gevallen kan men zich daardoor bijna een gevangene gaan voelen. Maar dat is
denken op basis van de menselijke natuur. Dat is niet de denkwijze van God, die
ons helpt begrijpen hoe we moeten gaan denken. Het niet houden van de sabbat is
immoreel. Het houden van de sabbat geeft daarentegen vrijheid.
Ooit was er een groep mensen, die wij kennen als de Farizeeën, die in
tegenstelling tot de rest van de wereld geloofde, dat het houden van de sabbat
waarschijnlijk het meest belangrijke gebod was. Zij stelden honderden wetten in,
in een zinloze poging de mensen te weerhouden van het overtreden van het
sabbatsgebod. Doch zij begrepen in 't geheel niet waar het om ging.
Omdat zij bekend waren met Ezechiël 20, en misschien met nog andere delen
van de Bijbel, begrepen zij dat één van de redenen voor hun ballingschap het
overtreden van het sabbatsgebod was. De herstelpogingen die onder Ezra waren
gestart, begonnen na zijn dood extreme vormen aan te nemen. Ofschoon hun
intenties goed waren, betrof het toch een wereldse manier van aanpak. Hun manier
van sabbat houden was net zo verkeerd als de vrije opvatting die de wereld om
ons heen heeft ten aanzien van de sabbat.
We kunnen er gevoeglijk van uitgaan, dat noch de Farizeeën, noch de meeste
mensen die ooit op deze planeet hebben geleefd, ooit Gods bedoeling met
de sabbat echt hebben begrepen. Omdat zo veel van dit wereldse denken wordt
meegebracht in de kerk, is mijn zorg dat sommigen van ons op soortgelijke wijze
denken als de wereld om ons heen.
De Tien Geboden zijn een eenheid. Eén gebod overtreden is alle geboden
overtreden, ongeacht wat mensen denken op welk niveau elk gebod staat.
Bij overtreding van het vierde gebod is men evenzeer de dood schuldig als bij
het overtreden van één van de andere geboden. Dat is het uitgangspunt. Dit is
niet zo maar een gebod dat wij terzijde kunnen schuiven. Het dient als net zo
vanzelfsprekend te worden aanvaard als elk van de andere negen. Zoals we zullen
gaan zien, is Gods bedoeling met het houden van de sabbat zeer belangrijk voor
ons leven.
We gaan naar Ezechiël 20. Aan dit hoofdstuk gaan we nogal wat tijd besteden.
Houdt daarbij een zeer interessant, gemakkelijk bewijsbaar feit in gedachten,
namelijk dat het boek Ezechiël 120 jaar of misschien dichter bij 135 of 140
jaar nadat Israël in ballingschap ging, geschreven werd. Het volk Israël heeft
het boek Ezechiël nooit ontvangen. Enkele Joden wel en zij zijn zeer zeker een
deel van Israël.
De tien noordelijke stammen hebben de boodschap van God door middel van
Ezechiël nooit ontvangen. Daarom is het belangrijk te begrijpen dat het boek
Ezechiël is geschreven voor het hedendaagse Israël. Dit zal verderop duidelijk
worden.
Ezechiël 20:3-4 Mensenkind, spreek met de oudsten van Israël en zeg
tot hen: zo zegt de Here Here: zijt gij gekomen om Mij te raadplegen? Zo
waar Ik leef, Ik laat Mij door u niet raadplegen, luidt het woord van de
Here Here. 4 Wilt gij hen oordelen, wilt gij oordelen, mensenkind? Maak hun
de gruwelen van hun vaderen bekend.
Wat hier wordt weergegeven, geeft een overzicht van Israëls relatie met God
vanuit Gods gezichtspunt. De opdracht van God aan Ezechiël is om te oordelen,
deze oordelen namens God aan Israël te verkondigen en hun duidelijk te maken waarom
zij in ballingschap gingen. Het is bijzonder interessant dat God deze
verantwoordelijkheid aan Ezechiël geeft — "Jij voert deze opdracht uit,
Ezechiël" — Zich omdraait en vervolgens het oordeel aan Ezechiël
overlaat. Geen moeilijke opgave voor Ezechiël om uit te voeren. God gaf hem die
oordelen. Luister naar het vervolg:
Ezechiël 20:10-13 Ik leidde hen uit het land Egypte en bracht hen in
de woestijn. 11 Ik gaf hun mijn inzettingen en maakte hun mijn verordeningen
bekend - de mens die ze opvolgt, zal daardoor leven. 12 Ook gaf Ik hun mijn
sabbatten als een teken tussen Mij en hen, opdat zij zouden weten, dat Ik,
de Here, hen heilig. 13 Maar het huis Israëls was weerspannig tegen Mij in
de woestijn; zij wandelden niet naar mijn inzettingen en verwierpen mijn
verordeningen - de mens die ze opvolgt, zal daardoor leven. Mijn sabbatten
ontheiligden zij ten zeerste, zodat Ik overwoog mijn grimmigheid in de
woestijn over hen uit te storten ter vernietiging.
In het licht van dit gebod is wat God hier zegt zeer interessant. Het eerste
dat God hier in feite doet, nadat Hij hun had gezegd dat Hij hun Zijn
wetten — Zijn sabbat — gaf, is hen er aan herinneren dat de sabbatten een
teken zijn dat Hij hun God is. God benadrukt hier het belang van het houden van
deze dag.
Een teken identificeert. Een teken identificeert iets. Een teken geeft de
belangrijkheid of kwaliteit van iets aan. We hebben het vaak over "een goed
teken" of "een slecht teken", "dit is een goede aanwijzing"
of "dit is een slechte aanwijzing". Een teken onderscheidt. Het
scheidt dingen van elkaar zodat iemand het een van het ander kan onderscheiden
en daardoor weet wie wie is en wat wat is.
Een teken trekt de aandacht van mensen naar wat zich binnen een gebouw of
instelling afspeelt, of waar het voor gebruikt wordt. Een teken trekt de
aandacht van mensen en daarom prijzen zakenmensen zich aan door lichtreclames.
In geheel Las Vegas bevinden zich schitterende, opzichtige lichtreclames, die
duidelijk maken wat zich binnen de gebouwen afspeelt. Denk aan deze dingen in
relatie tot de sabbat.
Wij, hier aanwezig, hebben niet met zaken te maken, of met handel, of met
huisartsen, of met timmerlieden. Wij hebben te maken met een religieus instituut,
waarvan er veel in deze wereld zijn. De sabbat is het meest zichtbare teken dat ons
van hen onderscheidt. "Mijn sabbatten gaf ik hun als een onderscheidend
teken."
We gaan dit nog wat verder doortrekken, omdat we de sabbat kunnen houden
zoals de Joden dat doen, of de zevendedagsadventisten, en toch niet de ware kerk
zijn. Het gaat er dus niet alleen maar om dat de dag gehouden wordt, waarover
God bezorgd is. Hij is veelmeer bezorgd over hoe we die houden, dat is
het werkelijke teken.
De Farizeeën hielden de sabbat. Was de manier waarop zij de sabbat hielden,
de manier die hun Schepper Jezus Christus verlangde? Was dit een duidelijke
indicatie, een teken, een bewijs, dat zij de ware kerk waren? In het geheel niet!
Zoals we steeds weer opnieuw zullen zien, is de wijze waarop die gehouden
wordt het werkelijke teken, omdat iedereen wel die dag op de kalender apart kan
zetten en toch in het geheel geen relatie met God kan hebben.
We gaan dit nog wat verder doortrekken. We komen dan steeds dichter bij de
kern van waarom God van ons verlangt deze dag te houden. Ezechiël herinnert hen
en ook ons er aan, dat het houden van deze dag de bijzondere relatie tussen ons
en God weergeeft. Men kan de sabbat houden en toch geen relatie met God hebben.
De relatie die wij met God hebben is bijzonder. Voor de wereld is dit raar en
vreemd, hoofdzakelijk vanwege de manier waarop wij de sabbat houden. Het houden
van de sabbat maakt duidelijk wie we zijn en wie onze God is. De manier waarop
we die houden, is het bewijs van de kwaliteit van de relatie. Bedenk dat het de
kwaliteit of toestand van iets duidelijk maakt — een goed teken of een slecht
teken.
Van alle geboden waartoe God Ezechiël kon hebben geïnspireerd te spreken of
te schrijven, koos Hij die geboden uit, die betrekking hebben op afgodendienst
en overtreding van de sabbat. Overtreding van het sabbatsgebod is van wezenlijk
belang voor ons, omdat de manier waarop we die dag houden belangrijk is. Waarom?
Omdat het op de juiste manier houden van de sabbat onze gehele verbondsrelatie
met God samenvat in één enkelvoudige concept. Dat maakt ons zo bijzonder. We
hebben werkelijk een relatie met God en het op de juiste manier houden van de
sabbat identificeert degenen die die bijzondere verbondsrelatie zijn aangegaan,
welke koste wat het kost dient te worden beschermd.
Sabbat houden kunnen we niet vergelijken met de fysieke besnijdenis van een
gedeelte van het lichaam, of met de geestelijke besnijdenis van het hart, die
geen van beide duidelijk zichtbaar zijn. Het houden van de sabbat is daarentegen
publiekelijk zichtbaar. Het feit dat we de sabbat houden, samen met de
manier waarop we die houden, onderscheidt ons van alle andere religies in de
wereld. Dat is het teken voor de wereld, voor ons en voor God wie het
volk is Gode ten eigendom. Iedere zoon van God is persoonlijk verantwoordelijk
om van deze relatie te getuigen. Wordt iemand daar laks in, dan is dat een
duidelijke indicatie dat hij zijn respect, zijn vrees voor God aan het verliezen
is.
Laten we in de context hiervan iets gaan zien dat zeer interessant is.
Ezechiël 20:10 Ik leidde hen uit het land Egypte en bracht hen in de
woestijn.
Ezechiël 20:13 Maar het huis Israëls was weerspannig tegen Mij in
de woestijn; zij wandelden niet naar mijn inzettingen en verwierpen mijn
verordeningen — de mens die ze opvolgt, zal daardoor leven. Mijn sabbatten
ontheiligden zij ten zeerste.
Waar wil ik de aandacht op vestigen? Op Egypte en de woestijn. De context
waar God hier in het kader van Israëls overtreding van het sabbatsgebod naar
refereert, is de tocht door de woestijn. Daar dienen we onze aandacht op te
richten. Dit vindt heel vroeg plaats in de relatie met God. Als er voor Israël
in de relatie met God een tijdstip in haar geschiedenis is geweest, waarop ze
beslist geen excuus hadden voor het overtreden van het sabbatsgebod, dan was het
wel in die tijd. Hij was bij hen in de wolk. Hij was in de vuurkolom. Hij was
steeds bij hen. Zij waren een geheel afgezonderde gemeenschap. Er zou dan ook
geen andere God moeten zijn geweest om te dienen.
Het gehele volk was op één locatie bij elkaar. Zij konden nergens anders
naar toe. Elke vrijdag ontvingen zij een dubbele portie manna. Op de sabbat
ontvingen zij geen manna. Daarom was er geen excuus dat men niet wist welke dag
het was. Daarnaast bracht God een schokgolf teweeg door een man te laten
executeren voor het overtreden van de sabbat, om hen er aan te herinneren hoe
belangrijk deze dag is en daardoor het respect ervoor weer in te prenten. Toch
zegt God dat zij nog steeds rebelleerden. Dat maakt opnieuw duidelijk dat het
God ging om hoe zij deze dag hielden.
Ongetwijfeld hielden zij de sabbat met de mond. De dag was door hen apart
gezet op de kalender. We kunnen er zeker van zijn dat wanneer de sabbat zich
aandiende, alle handel — als die er was in de woestijn — tot stilstand kwam.
Zij waren dan niet bezig met het voortzetten van de reis. Waar het op die dag om
ging was wat zij persoonlijk, op individuele basis, deden of niet deden; dat had
een negatieve invloed op hun relatie met God.
God gebruikt steevast, zoals de NBG het weergeeft, het woord "ontheiligen".
De Petrus Canisius en Prof. Obbink vertaling spreken van "ontwijden".
De King James omschrijft het als "polluted". Dat betekent: "bevuilen,
verontreinigen, bezoedelen". Wij spreken over "verontreinigde
lucht en watervervuiling". Dat betekent dat het water en de lucht
vervuild zijn. Het is besmet. In zekere zin is het vergiftigd, ontwijd,
misbruikt, ontheiligd. Ontheiligd betekent benaderd zonder respect. Het wil
zeggen dat we die dag (sabbat) niet onderscheiden van de gewone dagen zoals
maandag, dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag. Men beschouwt het als een
"normale dag".
Wat was het motief voor Israël om Gods sabbatten te verachten, te ontwijden,
te ontheiligen?
Ezechiël 20:16 Omdat zij mijn verordeningen verwierpen, niet naar
mijn inzettingen wandelden en mijn sabbatten ontheiligden...
Dan geeft God de reden hiervoor in het vervolg van het vers.
...want hun hart ging uit naar hun afgoden.
Hier wordt de oorzaak weergegeven, die ons leidt tot overtreding van de
sabbat. Spreuken geeft aan: "Een gezond hart is het leven des vlees."
Jezus verduidelijkte dit nog eens in Mattheüs 15, toen Hij zei: "Uit het
hart komen boze overleggingen, moord, echtbreuk voort." Hij somde
vervolgens een half dozijn of meer zonden op die voortkomen uit het hart. Echter
net zo zeker als deze dingen voortkomen uit het hart, komen er ook goede dingen
uit voort.
God zei dat de oorzaak voor overtreding van de sabbat lag in het feit dat hun
hart zich wendde tot hun afgoden. In geestelijke zin kan een afgod al datgene
zijn, waar we onze tijd of attentie aan geven ten nadele van de relatie met God.
Wat we goed dienen te begrijpen is, dat afgoderij iemand er toe dwingt zijn
eigen wil te doen in plaats van Gods wil. Als het hart een afgod naloopt, volgt
de rest van het lichaam het hart. Het hart — het denkproces — legt haar wil
op aan de handen, de ogen, het denken. Het gevolg is dat de handen, de ogen, de
oren, de mond, de tong en de andere delen van het lichaam slechts volgen wat het
hart wil. Als het hart een afgod volgt en wij deze dingen op de sabbat doen, dan
zegt God dat we de sabbat zullen gaan overtreden.
De afgod hoeft niet voor iedereen hetzelfde te zijn. In relatie tot de sabbat
is het resultaat echter altijd hetzelfde. Naar eigen goeddunken wordt de gehele
of een gedeelte van de dag besteedt. Men is op die dag bezig met het najagen van
eigen interesses in plaats van te doen wat God verlangt. Beginnen we te zien
waarom God in Jesaja zegt: "Ik wil dat u Mijn woorden spreekt"?
Spreken we niet Gods woorden, dan volgt onze tong de afgod. Ongetwijfeld doen we
soms dingen in onwetendheid. Echter de meesten van ons weten beter, maar ons
hart loopt onze afgod achterna. We kunnen nu nog een conclusie trekken, namelijk
dat afgoderij de basis is van het overtreden van de sabbat. Dat komt uit Gods
eigen woord, recht uit Zijn eigen denken.
Ezechiël 20:18-20 Toen zeide Ik tot hun zonen in de woestijn:
Wandelt niet naar de inzettingen van uw vaderen, onderhoudt hun
verordeningen niet en verontreinigt u niet met hun afgoden. 19 Ik ben de
Here, uw God, wandelt naar mijn inzettingen en onderhoudt naarstig mijn
verordeningen. 20 Heiligt mijn sabbatten, dan zullen deze een teken zijn
tussen Mij en u...
Dat is een interessant gegeven nietwaar? Als wij Gods sabbat heiligen kan dat
een teken zijn. We kunnen deze dag apart zetten op de kalender en er
lippendienst aan bewijzen. Maar als wij deze dag niet bejegenen als een heilige
dag, zal deze dag, ofschoon we niet werken, toch geen teken zijn.
Ezechiël 20:20-21 ...opdat gij weet, dat Ik, de Here, uw God ben. 21
Maar die zonen waren weerspannig tegen Mij; zij wandelden niet naar mijn
inzettingen en onderhielden geenszins mijn verordeningen; de mens die ze
opvolgt, zal daardoor leven. Mijn sabbatten ontheiligden zij, zodat Ik
overwoog mijn grimmigheid over hen uit te storten, mijn toorn ten volle over
hen te doen komen in de woestijn.
In vers 18 heeft God het over "de inzettingen en verordeningen van uw
vaderen". In verband gebracht met de context betekent dit: "Volg niet
de keuzes van uw ouders." Hij gaf deze verklaring in relatie tot dit gebod.
God sprak hier tot de tweede generatie. De gehele eerste generatie, behalve
Jozua en Kaleb, stierf in de woestijn en derhalve spreekt God aan het begin van
Ezechiël 20 tot die tweede generatie. Het is nu verplaatst naar de generatie
die het land binnentrekt en Hij deelt die generatie mede: "Maak niet
dezelfde keuzes — slechte keuzes — zoals uw vaderen dat deden. Natuurlijk
bedoelde Hij hun ouders.
Laten we die bewoording eens wat aanpassen en toch de betekenis, de diepe
betekenis van wat hier wordt gezegd, vasthouden. Niemand heeft meer invloed op
kinderen dan hun eigen ouders en wat God hier zegt is: "Volg niet de lijn
en daarmee de overtreding van de sabbat die zogenaamd invloedrijke mensen in het
verleden hebben uitgezet." Of nog duidelijker: "Volg hun afgoden niet."
Waarom niet?
Ezechiël 18:4 Zie, alle zielen zijn van Mij, zowel de ziel van de
vader als die van de zoon zijn van Mij; de ziel die zondigt, die zal sterven.
Vers 20 bevat dezelfde woorden. Deze maken duidelijk dat God ons persoonlijk
verantwoordelijk houdt. Ongeacht wat invloedrijke mensen zoals ouders of
dienaren in het verleden hebben aangedragen ten aanzien van het houden van de
sabbat, zegt God tegen ons: "Ik houd u persoonlijk verantwoordelijk."
Dat wil dus zeggen, wanneer u een dienaar iets ziet doen of hoort spreken, het
niet noodzakelijkerwijze betekent dat het juist is. Misschien wel, maar
misschien ook niet. God zegt dat u zelf de situaties hebt te beoordelen en eigen
conclusies hebt te trekken, want Hij houdt u persoonlijk verantwoordelijk. God
neemt geen genoegen met de verontschuldiging dat u alleen maar volgde wat uw
vader of moeder deed. Was datgene wat zij deden correct? Prima! Zo niet, dan
dient u karakter te tonen en het anders aan te pakken.
Ezechiël 20:24 Omdat zij mijn verordeningen niet opvolgden, mijn
inzettingen verwierpen, mijn sabbatten ontheiligden en omdat hun ogen
gevestigd waren op de afgoden van hun vaderen.
Hier zien we het opnieuw. Afgoderij en het overtreden van de sabbat waren
krachtige, ergernis gevende zaken in de relatie van God met Israël. Zij
begonnen daar al in een vroeg stadium mee in de woestijn en hebben
waarschijnlijk nooit goed begrepen wat God van hen in dit opzicht verlangde.
We gaan dit nog duidelijker bevestigd zien in Ezechiël 22:1. Dit begint
ongeveer op dezelfde manier als Ezechiël 20.
Ezechiël 22:1-3 Het woord des Heren kwam tot mij: 2 Gij mensenkind,
wilt gij richten, wilt gij richten de bloedstad? Houd haar dan al haar
gruwelen voor. 3 Zeg: Zo zegt de Here Here: o stad, die in haar midden bloed
vergiet, zodat haar tijd komt, en die zich afgoden maakt om zich te
verontreinigen.
Aan wie is dit gericht? Iedereen weet dat het aan Jeruzalem is gericht. Denk
er aan dat Jeruzalem veelal een codenaam is voor de kerk. Onthoud dat
goed, want verder op in deze serie preken wordt dat belangrijk.
Ezechiël 22:6 Zie, de vorsten van Israël zijn er op uit ieder
zoveel mogelijk bloed te vergieten.
Dit is een beetje een ongelukkige vertaling. In feite staat hier: "De
vorsten gebruikten hun macht om bloed te vergieten." Met andere woorden zij
namen hun positie niet zo nauw en gebruikten het voor eigen eer en glorie.
Ezechiël 22:8 Mijn heilige dingen veracht gij, mijn sabbatten
ontheiligt gij.
Waarom lees ik deze verzen? Omdat afgoderij en overtreding van de sabbat hier
beschuldigingen zijn die rechtstreeks gericht zijn aan de leiding. Specifiek aan
de dienaren vanwege gebrek aan leiding en hun falen in het naleven en
onderwijzen van de dingen Gods.
Ezechiël 22:26 Zijn priesters doen mijn wet geweld aan en ontwijden
mijn heilige dingen; tussen heilig en onheilig maken zij geen onderscheid,
het verschil tussen onrein en rein onderwijzen zij niet, en voor mijn
sabbatten sluiten zij hun ogen; zo word Ik te midden van hen ontheiligd.
Ezechiël 23:36-39 En de Here zeide tot mij: Mensenkind, wilt gij
Ohola en Oholiba richten? [Dit zijn codenamen voor Israël en Juda.] Houd
haar dan haar gruwelen voor, 37 want zij hebben overspel bedreven en er
kleeft bloed aan haar handen; met haar afgoden hebben zij overspel bedreven
en zij hebben hun ook de zonen die zij Mij gebaard hadden, tot spijze gewijd.
38 Bovendien hebben zij Mij dit aangedaan: verontreinigd hebben zij in die
tijd mijn heiligdom, mijn sabbatten ontheiligd. 39 Terwijl zij hun zonen
voor hun afgoden geslacht hadden, kwamen zij op diezelfde dag naar mijn
heiligdom, zodat zij het ontheiligden; ja, zo deden zij in mijn huis.
Wat een walgelijke dingen staan er in dat vers, dingen die deze mensen op
Gods heilige sabbatten deden! Zij vereerden de afgod, offerden hun kinderen —
verbrandden ze in het vuur — en als ze dat gedaan hadden, kwamen ze naar de
dienst in de tempel. Dat is afschuwwekkend! God vermeldt heel specifiek dat zij
dergelijke dingen op de sabbat deden. Zij deden deze dingen op Zijn dag.
Zo laag kan een persoon door afgoderij zinken. Het kan iemand tot dit soort
acties dwingen.
Dit is iets waar we zeer voorzichtig mee om dienen te springen. Deze mensen
maakten zich schuldig aan een veel voorkomende zonde van afgodendienst in
Israël, namelijk syncretisme. Zij trachtten de wereldse weg met Gods weg te
vermengen en natuurlijk kon God dat niet accepteren. Zij hielden diensten in de
veronderstelling dat zij dat deden ter ere en uit respect voor de Schepper
terwijl zij kort daarvoor hun kinderen in het vuur hadden geofferd.
In deze drie hoofdstukken waarin we een korte samenvatting, een overzicht van
de relatie tussen God en Israël zien, worden afgodendienst en het ontheiligen
van de sabbat negen keer specifiek genoemd als de voornaamste redenen dat God
hen in ballingschap dreef.
Wat verlangde God van hen ten aanzien van het houden van de sabbat? Wat
verlangt Hij van ons? Het volledige antwoord gaan we hier nog niet geven, maar
terwijl we verder gaan met het leggen van het fundament krijgen we wel een
overzicht. We gaan naar Genesis, hoofdstuk 2.
Genesis 2:1-3 Alzo werden voltooid de hemel en de aarde en al hun
heer. 2 Toen God op de zevende dag het werk voltooid had, dat Hij gemaakt
had, rustte Hij op de zevende dag van al het werk, dat Hij gemaakt had. 3 En
God zegende de zevende dag en heiligde die, omdat Hij daarop gerust heeft
van al het werk, dat God scheppende tot stand had gebracht.
Dat is nogal duidelijk! Ik denk niet dat het nodig is dat verder uit te
diepen, behalve om vast te stellen dat God in alles ons voorbeeld is. Natuurlijk
is Degene waar dit over gaat Jezus Christus. Hij rustte op de zevende dag, gaf
het voorbeeld, stond model voor de mensheid en Hij verlangt van de mens te
rusten zoals Hij deed.
We gaan nu naar Exodus 31:17. Het is bijzonder interessant te zien dat wat
hier gezegd wordt, pal aan het begin staat van de bouw van de tabernakel in de
woestijn — een type van de kerk.
Exodus 31:12-13 De Here zeide tot Mozes: 13 Gij dan, spreek tot de
Israëlieten: maar mijn sabbatten moet gij onderhouden, want dat is een
teken tussen Mij en u, van geslacht tot geslacht, zodat gij weet, dat Ik de
Here ben, die u heilig.
Exodus 31:17 Tussen Mij en de Israëlieten is deze een teken voor
altoos, want in zes dagen heeft de Here de hemel en de aarde gemaakt, en op
de zevende dag heeft Hij gerust en adem geschept.
We zien hier een aanpassing van datgene wat staat in Genesis 2:3, waar alleen
gesproken wordt over "Hij rustte." Hier staat: "Hij heeft gerust
en adem geschept."
We gaan naar het Nieuwe Testament, naar Johannes 5:17. Een interessant
schriftgedeelte, waar Jezus beschuldigd werd van het overtreden van de sabbat
door een mens opdracht te geven op de sabbat zijn bed te dragen. We zien
vervolgens hoe Jezus zich verdedigt.
Johannes 5:17 Maar Hij antwoordde hun: Mijn Vader werkt tot nu toe en
ik werk ook.
Ik ga hier niet al te diep op in, maar "tot nu toe" betekent dat de
Vader ergens in het verleden aan iets is beginnen te werken en zoals Jezus zei,
tot nu toe nog steeds werkt. Hij is er nooit mee opgehouden. Zij begrepen waar
het om ging, omdat zij hier zeggen dat God op de sabbat aan het werk was.
Als God nooit met werken stopte, werkte Hij zeven dagen per week, 365 dagen
per jaar, decennium na decennium, eeuw na eeuw, zelfs tot op het moment dat
Jezus deze woorden sprak. Jezus zei dat de Vader bleef werken en daarmee nooit
ophield, zelfs niet gedurende de sabbat. En vervolgens voegde Hij er aan toe:
"En Ik werk ook." Dat stond hen helemaal niet aan, want daarmee
associeerde Jezus Zichzelf met God door te zeggen: "Ik werk ook op de
sabbat." Ze kregen meteen de volle laag. Ik denk niet dat Hij dat op een
betweterige manier zei. Ik ben er van overtuigd dat Hij het op een respectvolle
manier deed, maar door het te zeggen werden ze kwaad, omdat zij onmiddellijk
begrepen dat Hij op één lijn met God moest worden gesteld.
We zien dus de Vader en de Zoon Die in het verre verleden aan een bepaald
project begonnen te werken. Vanaf het moment dat Ze aan dat project begonnen,
zijn Zij altijd ("tot nu toe") blijven werken. Denk er aan: God is ons
voorbeeld en Hij werkt op de sabbat.
We gaan naar Jesaja 40:28.
Jesaja 40:28 Weet gij het niet, hebt gij het niet gehoord? Een eeuwig
God is de Here, Schepper van de einden der aarde. Hij wordt noch moede noch
mat, zijn verstand is niet te doorgronden.
Uit dit vers blijkt dat toen God op de sabbat rustte, Hij dat niet deed omdat
Hij vermoeid was. Deze rust heeft een andere betekenis. Denk er aan dat Hij ons
voorbeeld is. Dit zal verderop in de preken die volgen duidelijker worden. We
zijn nu nog bezig met het leggen van de fundamenten. We gaan ons nu richten op
de woorden: "adem scheppen".
Marcus 2:27 En Hij zeide tot hen: De sabbat is gemaakt om de mens, en
niet de mens om de sabbat.
Wat hier staat heeft betrekking op een andere beschuldiging dat Hij de sabbat
had overtreden. Dit betrof de conclusie van Zijn rechtvaardiging voor dat wat er
gebeurd was. De leerlingen waren door een korenveld gegaan, hadden aren geplukt,
gewreven en gegeten.
De sabbat werd voor de mens gemaakt. Hij is een gift van God aan de mensheid,
opdat de mens daar in hoge mate van kan profiteren door er op een juiste manier
gebruik van te maken. De bedoeling van deze gift is dat deze een waardige, God
vererende en bevrijdende functie heeft, waardoor we tegelijkertijd rusten en
adem scheppen.
Het woord "rust" betekent een "beëindiging van activiteiten:.
Een tweede betekenis is ophouden zich zorgen te maken. Inspanning kan verademing
brengen. Wat betekent nu "adem geschept" (Exodus 31:17)? God "heeft
adem geschept". Dat betekent: "geestelijke verfrissing of nieuwe
energie opdoen." Ik prefereer "op krachten komen of stimuleren,
specifiek door het raadplegen van de bron van iemands informatie." Wie
wordt verondersteld de bron te zijn van onze informatie met betrekking tot hoe
te leven? Wie is de bron in "op krachten komen of stimuleren, specifiek
door het raadplegen van de bron van iemands informatie? Het woord
"rust" betekent: herstellen, aanvullen, nieuw leven inblazen, energie
opdoen, verkwikken.
Ongetwijfeld heeft Israël in de woestijn de sabbat apart gezet op de
kalender als een dag waarop zij niet werkten. Maar ik twijfel er ook niet aan
dat zij deze dag niet gebruikten om de God te eren Die ons elke ademtocht
verleent en ons een geweldige hoop geeft waarop we ons kunnen voorbereiden.
Misschien kan ik het op deze manier illustreren. De sabbat is een afspraak.
Het betreft een afspraak op basis van het gebod van God dat wij Hem elke zevende
dag dienen te ontmoeten en die zevende dag is de sabbat. Die dag heeft dus de
functie van een afspraak, net zoals een afspraak met iemand die u wat beter wilt
leren kennen. Hoe zou u het vinden als de persoon met wie u deze afspraak hebt,
u eerst een klein beetje aandacht geeft om vervolgens de rest van de dag
aandacht te schenken aan van alles en nog wat behalve aan u? Hoe zou dat op u
overkomen? Ik denk niet dat u opnieuw met deze persoon zou willen uitgaan.
Waarschijnlijk zoekt u iemand anders uit.
De hoofdzaak van het houden van de sabbat betreft onze relatie met God. Dat
dient onze intenties richting te geven. God maakt het zeer duidelijk dat dit
Zijn zorg is en dat zou ook voor ons moeten gelden in het houden van de sabbat.
Elke sabbat hebben we met God een afspraak met als doel Hem beter te leren
kennen.
Als wij een afspraak maken met een dokter, een tandarts of advocaat,
reserveren we die tijd dan niet, zodat we zorg kunnen ontvangen of zaken kunnen
oplossen? Maken wij een afspraak met een dokter om over auto's te praten?
Maken we een afspraak met een advocaat om met hem van gedachten te wisselen over
de laatste keer dat hij onze kiezen vulde?
Is het doel van een afspraak tussen een man en een vrouw niet om gezamenlijk
van de dingen te genieten en elkaar onder verschillende omstandigheden te leren
kennen? Wij hebben een afspraak met God en dat is meer dan zo maar een
afspraakje. We zitten in de verkeringstijd en elke afspraak is een serieuze stap
ter voorbereiding op het huwelijk.
Laten we dit nog eens op een andere manier benaderen. Begrijpen wij dat dit
gebod de brug vormt tussen onze relatie met God en onze relaties met elkaar?
Begrijpen wij dat dit gebod de schakel vormt tussen de drie geboden die te maken
hebben met afgodendienst — geboden die heel specifiek onze relatie met God
regelen - en de zes die onze relaties met mensen regelen? Begrijpen wij dat dit
gebod, als dat op de juistewijze wordt gehouden, hét gebod is dat een grote rol
speelt in het verzekeren dat we een goede relatie met beiden hebben? Het is hét
gebod dat God voor ons apart heeft gezet om met Hem omgang te hebben en Hem en
Zijn weg beter te leren kennen.
Het is belangrijk te begrijpen wat Jezus zei in Zijn gebed in Johannes 17:3.
Johannes 17:3 Dit nu is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige
waarachtige God, en Jezus Christus, die Gij gezonden hebt.
Dit is een van die beknopte en toch ver strekkende bijbelse definities. Wij
hebben de neiging om bij eeuwig leven simpelweg te denken aan oneindig
leven. Dat is het niet. Jezus' definitie ten aanzien van eeuwig leven is: God
kennen. Eeuwig leven is begrijpen hoe God leeft. De kwaliteit van het leven
dat God leeft is eeuwig leven. Hij leeft niet als een mens. Hij leeft op
het goddelijke niveau. Wij moeten leren leven zoals Hij leeft, denken zoals Hij
leeft, handelen zoals Hij leeft en onze aandacht richten op Zijn beeld.
De sabbat is apart gezet om Hem te leren kennen, zodat wij kunnen ontdekken
wat eeuwig leven inhoudt en er naar leven. Hem kennen is eeuwig leven.
Dat wil zeggen met Hem vertrouwelijk omgaan. Hij gaat niet vertrouwelijk om met
mensen die tegen Hem rebelleren. Hij gaat niet vertrouwelijk om met mensen die
op de sabbat met hun gedachten bij van alles en nog wat zijn, behalve bij Zijn
levenswijze; met mensen die over van alles en nog wat praten, behalve over de
dingen die Hem betreffen en onze relatie met Hem. We zullen Hem niet leren
kennen door tijdens onze afspraak geen enkele aandacht aan Hem te schenken.
Begrijpt u dat het op de juiste manier sabbat houden bedoeld is voor de mens
om Hem beter te leren kennen? Beter dan op welke andere dag van de week? We
hebben de volle vierentwintig uur om met Hem door te brengen. Het is dan ook
geen wonder dat Hij verbolgen raakte ten aanzien van Israël, omdat zij niet op
de hoogte waren wat Hij op deze dag met hen wilde, met het gevolg dat zij heel
weinig kostbare tijd met Hem doorbrachten. Zij hielden zich niet bezig met het
doorspitten van Zijn woord. Zij discussieerden niet over Zijn woord, Zijn
houding, Zijn karakter en Zijn profetieën. Hun gedachten waren op van alles en
nog wat gericht, behalve op Hem.
Jongens en meisjes, als jullie met iemand van de andere sekse uitgaan, dan
verwacht je samen een aangename tijd met elkaar door te brengen. Schenkt de
andere persoon aan van alles en nog wat zijn aandacht behalve aan jou, dan raak
je gefrustreerd, je wordt kwaad en zult ook nooit meer met die persoon willen
uitgaan. Zo zit het in elkaar. Eeuwig leven beschrijft de manier waarop God
leeft. De sabbat is apart gezet opdat wij Hem kunnen leren kennen en
vertrouwelijk met Hem kunnen omgaan, door aandacht aan Hem te schenken.
Mensen besteden heel veel jaren van voorbereiding voor een beroep als
bijvoorbeeld dokter. Ze volgen de juiste school voor voorbereidend
wetenschappelijk onderwijs, daarna een universitaire studie, gevolgd door een
assistentschap. Het kan wel acht, tien of twaalf jaar voorbereiding vergen om
dokter te kunnen worden, het beroep te mogen uitoefenen en succesvol te zijn in
de maatschappij. God beveelt één dag in de week, vanaf de dag dat wij worden
geroepen, apart te zetten om ons te helpen in de voorbereiding op het kunnen
leiden van een oneindig leven van de hoogste kwaliteit in Zijn cultuur
die Hij zal teweegbrengen.
Gemeente, ik bedoel één dag. Een hele dag. Niet alleen de
kerkdienst. Net zoals de Protestanten en Katholieken, beschouwen sommige mensen
hun verplichtingen tegenover God in het houden van de dag beëindigd op het
moment dat de dienst afgelopen is. Zo gauw de dienst afgelopen is, spoeden ze
zich naar een restaurant of naar een of ander vermaak.
Jesaja 40:28 Weet gij het niet, hebt gij het niet gehoord? Een eeuwig
God is de Here, Schepper van de einden der aarde. Hij wordt noch moede noch
mat, zijn verstand is niet te doorgronden.
Wij worden wel moe. Wij raken uitgeput. Wij zijn nog geen God. Hoe rusten wij
en scheppen wij adem? Dat is door de sabbatdag. Vers 29 geeft het begin van een
antwoord.
Jesaja 40:29-31 Hij geeft de moede kracht en de machteloze
vermeerdert Hij sterkte. 30 Jongelingen worden moede en mat, zelfs jonge
mannen struikelen, 31 maar wie de Here verwachten, putten nieuwe kracht; zij
varen op met vleugelen als arenden; zij lopen, maar worden niet moede; zij
wandelen, maar worden niet mat.
Gemeente, begrijpt u dat hier de "rust" uit voortkomt? Hier komt de
kracht uit voort. Hierdoor scheppen wij adem. Dat ontstaat allemaal vanuit de
relatie met God door op de juiste manier invulling te geven aan de sabbatdag. Hij
geeft deze aan ons! Die dag is een gave van Zijn genade.
God herstelt onze energie. Hij geeft ons de kracht tot overwinning, tot groei.
Hij geeft ons denken rust zodat wij werkelijk uitgerust raken. Hij helpt ons
onze krachten te herstellen. Hij stelt ons in staat een leven te leiden vol
vertrouwen en vol hoop. Hij geeft ons goede gezondheid en een gezonde geest.
"De Here geeft het Zijn beminden in de slaap." Hij geeft ons kracht
herstellende slaap.
Al deze dingen zijn gaven van genade, die we ontvangen door op de juiste
manier tijd met Hem door te brengen, de relatie met Hem te ontwikkelen en met
Hem te communiceren in Bijbelstudie en gebed. De manier waarop wij deze dag
invullen, zegt Hem heel veel over hoe wij in Zijn koninkrijk zullen zijn. Ik
vrees gemeente, dat velen van ons het accent verkeerd hebben gelegd. We hebben
de neiging naar deze dag te kijken met in gedachten de dingen die we niet kunnen
doen in plaats van dingen die we wel kunnen doen, dingen die werkelijke
vrijheid geven en waaraan we weinig of geen tijd kunnen besteden op de andere
zes dagen van de week.
|
