|
|
Sermon: Geloof en genezing (Deel 2)
#703NL
John W. Ritenbaugh
Given 29-Jan-05
summary: John Ritenbaugh benadrukt de noodzaak van werk (ons leven, onze gezondheid, ons bezit, onze roeping, enzovoort, te bewerken en te bewaren). God heeft ons geroepen tot een leven van productief werk. We kunnen Satan niet toestaan te veroorzaken dat we een hekel aan werk krijgen of ons slachtoffer voelen, gekleineerd, bitter, of lui en het door God voor ons vastgestelde doel verwerpen. Zijn doel is gehoorzame kinderen te scheppen die werken evenals Hij werkt. Het vereist hard werken om aan de deugden van God te voldoen; het gebeurt niet automatisch. Leven uit geloof vereist geduld, maar beslist geen passiviteit; het vereist dat we in de richting van een door God vastgesteld doel werken (waarvan we momenteel niet het volledig eindresultaat zien). Zowel geestelijke als fysieke genezing vereist dat we intens werken, God vragen om een barmhartig tussenbeide komen, terwijl we actief werken aan een oplossing, waarbij we wijsheid en gezond verstand toepassen als we het grote scala aan mogelijk te bewandelen wegen in ogenschouw nemen.
transcript:
Vandaag gaan we verder met de serie die ik vier weken geleden begon. Deze
serie is erop gericht om een beter begrip te krijgen van een beperkte toepassing
van de eerste opdrachten die God aan de mensheid gaf. Hun belang voor ons binnen
Gods doel kan niet worden onderschat zonder dat onze groei en ons overwinnen
worden beschadigd. Het principe brengt "werken" met zich mee. Als men
eenmaal het belang van de toepassing van deze opdrachten begrijpt, kan men beter
begrijpen waarom Satan zo vasthoudend is om het belang van werken te verkleinen.
Gods eerste opdracht aan de mensheid heeft betrekking op het vervullen van de
aarde. Vervullen draagt in zich de betekenis van groei en uitbreiding. Daarna
komt "bewerken", wat duidt op zorgen voor en cultiveren. Tenslotte
komt "bewaren", wat betekent dat we wat in ons bezit komt, moeten
bewaken en beschermen, of dat nu het leven zelf is, of kennis, eigendom of onze
roeping.
Dit zijn zeker allemaal algemene gebieden van verantwoordelijkheid, maar als
Satan ons zo zelfgericht kan maken dat we lui worden, ons bezit niet meer
verzorgen, onverantwoordelijk, bitter, depressief, of onszelf als slachtoffer
beschouwen, of wat dan maar ook dat ons lusteloos maakt, waardoor we de dingen
op zijn beloop laten, geen visie hebben en in principe richtingloos zijn, kan
hij Gods doel met ons vernietigen.
Begrijpen we dat de eerste opdrachten die God gaf, op werken betrekking
hebben? Voordat er enige wet aangaande gedrag werd gegeven, enige uitleg van
doel, enig begrip van zonde, genade, verlossing, Verlosser, rechtvaardiging,
heiliging of verheerlijking werd gegeven, wordt de regel van werken al
als eerste tot uitdrukking gebracht.
Behoort u tot hen die, al is het maar voor enige ogenblikken, geloven dat
Jezus alles voor ons deed, omdat Hij "God met ons" was? Gelooft u dat,
omdat Hij een volmaakt leven leidde en daarom Zijn offer kwalificeerde voor de
vergeving van onze zonden, dit ons ontheft van de verantwoordelijkheid om er
voor te zorgen Gods wetten te houden?
Laat me u een voorbeeld geven wat mogelijk een situatie is die elke dag kan
voorkomen. Dit kan in feite als een grap worden beschouwd, omdat het zo
duidelijk en eenvoudig is. John Reid gaf me dit door en hij kreeg het op zijn
beurt van Robert Barrons moeder terwijl hij daar in de omstreken van Phoenix op
bezoek was.
Er was eens een stel dat bij een autodealer een nieuwe auto probeerde te
kopen. De dealer had zoveel verlokkelijke keuzes dat het stel niet tot een keus
kon komen. Ze konden niet tot een beslissing komen. Op dat moment kwam Jezus de
showroom binnenlopen. Hij begreep onmiddellijk dat ze een moeilijkheid hadden.
Hij vroeg hen dus of Hij hen kon helpen door met één van de auto's die zij in
overweging namen, een proefrit te maken, waarna Hij hun Zijn advies zou geven.
Zij stemden daarmee in. Hij sprong dus in de auto en weg was Hij.
Tijdens zijn proefrit hield Hij zich aan iedere verkeersregel en toonde Hij
elke beleefdheid die men geacht wordt in het verkeer te tonen. Hij overschreed
de snelheidslimiet geen enkele keer. Hij zat niemand te dicht op de achterbumper.
Hij gaf bij iedere kruising richting aan. Hij reed door geen enkel oranje licht,
laat staan door rood. Als het licht groen werd, scheurde Hij nooit met rokende
banden weg.
Eindelijk kwam Hij weer terug bij de dealer. Hij benaderde het stel en de
verkoper met wie ze nog steeds over de koop stonden te praten. Jezus zei tegen
het stel: "Ik geloof dat u deze zou moeten kopen. Deze is precies geschikt
voor u." Het stel was opgetogen en ze bedankten Hem overvloedig. Maar toen
Hij zich al omdraaide om weg te gaan, zei Hij nog: "Tussen twee haakjes,
als u met uw nieuwe auto eenmaal onderweg bent, behoeft u zich geen zorgen te
maken over het houden van de verkeersregels, omdat Ik dat allemaal al voor u heb
gedaan."
Dit eenvoudige verhaal vat de essentie samen van wat de mensen die van "geen
wet" willen weten, leren. Deze mensen leren dat als men eenmaal aan zijn
nieuwe leven in Christus begint, men zich geen zorgen behoeft te maken over het
houden van Gods wet. Maar dat concept zit zo ver naast het doel dat het
ongelooflijk is! De bijbel leert ons dat het leven een doel heeft, en dat doel
geeft een visie waardoor we onze energie erop richten dat doel te bereiken.
God schept kinderen naar Zijn beeld en dit betekent dat als Hij gereed is met
Zijn scheppingshandeling, in samenwerking met ons, we zeer zeker niet dezelfde
mate van autoriteit als Hij zullen hebben, maar we zullen zijn als Hij,
hetzelfde zicht hebben op de wereld, hetzelfde morele besef hebben en het leven
leiden zoals Hij het doet.
De geschiedenis en onze eigen ervaring leren ons dat dit nu niet gebeurt. De
bijbel laat de behoefte zien aan een Verlosser-Zaligmaker, een roeping, een
duidelijke openbaring van God aan hen die tot dit doel worden geroepen. Daar is
berouw voor nodig en een verandering van richting in het leven door hen die tot
Gods weg worden geroepen.
Hoe wordt dit scheppen van ons naar Zijn beeld gedaan?
Deuteronomium 8:1-3 Heel het gebod, dat ik u heden opleg, zult gij
naarstig onderhouden, opdat gij moogt leven en talrijk worden en het land
binnengaan en in bezit nemen, dat de HERE uw vaderen onder ede beloofd heeft.
2 Gedenk dan heel de weg, waarop de HERE, uw God, u deze veertig jaar in de
woestijn heeft geleid, om u te verootmoedigen en u op de proef te stellen
ten einde te weten, wat er in uw hart was: of gij al dan niet zijn geboden
zoudt onderhouden. 3 Ja, Hij verootmoedigde u, deed u honger lijden en gaf u
het manna te eten, dat gij niet kendet en dat ook uw vaderen niet gekend
hadden, om u te doen weten, dat de mens niet alleen van brood leeft, maar
dat de mens leeft van alles wat uit de mond des HEREN uitgaat.
Begrijpen we de essentie van de instructie die Mozes hier geeft? In algemene
zin zegt hij dat van het moment dat God ons uit deze wereld roept en onze
voorbereiding op de vervulling van Gods doel in het leven van de geroepenen echt
van start gaat, dat God dan als Schepper met opzet enige moeilijke
gebeurtenissen tot stand brengt om ons voor te bereiden te gaan leven om te
worden zoals Hij en te leven als Hij. De boeken Spreuken en Hebreeёn
laten zien dat Hij iedere zoon die Hij liefheeft, kastijdt. In Filippenzen 2
voegt Paulus eraan toe dat we ons eigen behoud moeten bewerken met vreze en
beven.
Het Koninkrijk van God is geen socialistische staat waarin de regering van de
wieg tot het graf zorgt voor alles waarover we ons in het leven zorgen kunnen
maken. Het voorziet echter wel in elke behoefte in samenhang met Gods doel. Dit
creёert heel wat interessante mogelijkheden,
omdat Gods doel vaak ingaat tegen wat onze menselijke natuur van nature wil.
Gods doel is ons naar de ware vrijheid te brengen. Deze vrijheid is er een binnen
de wet, niet zonder wet. Het is een vrijheid die het eigen ik en de
maatschappij beschermt tegen de vernietigende invloed van zonde.
De geschiedenis verschaft ons daarentegen een overweldigende stortvloed aan
bewijs van misbruik van de menselijke vrijheid door het socialisme, al was het
alleen al op basis van de recente geschiedenis van Duitsland en Rusland. Maar
wat zo ontnuchterend en angstaanjagend is, is dat ondanks al dit gemakkelijk
beschikbare bewijs van de mislukkingen van het socialisme, al de Israëlitische
volkeren zich in hetzelfde tot slaaf makende systeem hebben gestort, waarbij de
Verenigde Staten de laatste is om te vallen voor de belachelijke, inderdaad
dodelijke, initiatief dodende greep ervan.
Aan de andere kant, tegengesteld daaraan, is theocratie een vorm van regeren
gebaseerd op de principes van deugden in zowel de regering als in hen die
geregeerd worden, en de standaards voor deze deugden zijn vastgelegd in de
wetten van God, die het toppunt is van deugden en regeren. Jacobus noemt het
"de wet der vrijheid".
Dit patroon werd door de stichters van de Verenigde Staten gevolgd toen zij
de Constitutie van de Verenigde Staten schreven. Zij deden dit, omdat zij hierin
— in hoeverre zij de bijbel ook geloofden — die vorm van regering zagen, een
democratische republiek, die het meeste en beste zou voortbrengen voor het leven,
de vrijheid en de welvaart van de individuele mens en de natie. Maar (en dit is
een heel groot maar) als dit wil werken, is het absoluut noodzakelijk dat
de deugden gebaseerd op de wetten van God zoals geopenbaard in de bijbel, door
deze wet erop nagehouden en voortgebracht, aanwezig zijn in zowel de regering
als hen die geregeerd worden. Maar dit creёert
op zijn beurt de mogelijkheid van een groot probleem voor de Verenigde Staten en
daarom zeI John Adams dat de Amerikaanse Constitutie alleen zal werken met een
christelijk volk.
Als de burgers, of ze nu deel uitmaken van de regering of van hen die
geregeerd worden, hun geloof in God en de bijbel laten vernietigen, zal de natie
verbrokkelen totdat ze niet meer verschilt van alle andere naties in deze wereld,
omdat met het verlies van geloof de mensen er niet langer aan zullen werken
om te leven in overeenstemming met de deugden die door de almachtige God en de
Constitutie van de Verenigde Staten werden vastgesteld. En dat, gemeente, is nu
precies wat er gebeurt. Er is werk nodig om te voldoen aan de
deugden van onze God. Dat gebeurt niet bij toverslag. Dat gebeurt niet
automatisch.
Eén van de dingen die Deuteronomium 8:1-3 ons onderwijst is, dat u er zeker
van kunt zijn dat God zich ervan zal overtuigen dat Zijn kinderen Hem geloven en
in hun leven hun geloof voortdurend tot uiting zullen laten komen door het
overwinnen van hun natuur en het uitkomen uit de zonde. God zal
ons testen en ons op de proef stellen.
De Constitutie van de Verenigde Staten garandeert voor niemand succes, maar
het garandeert de kans op succes. Tussen die twee ligt een groot verschil.
Het is geen belofte van immuniteit voor de omstandigheden waaronder iemand
geboren wordt, of de slechte omstandigheden die door de verkeerde keuzes van
anderen worden voortgebracht, maar het biedt wel de gelegenheid deze te
overwinnen. Christenen moeten dit begrijpen, omdat het omgaan met God in heel
veel opzichten soortgelijk is voor diegenen onder ons die er volledig naar
streven bij Christus' wederkomst het Koninkrijk van God binnen te gaan.
Maar anders dan wat de socialisten als een van hun hoofddoelen neigen te
verkondigen, zoekt God niet de gelijkheid van iedereen in dit leven. God
behandelt al Zijn kinderen op een eerlijke manier, maar Hij behandelt ze niet
noodzakelijk op dezelfde manier. Neem dit eens in overweging: Is iedereen zo
rijk als Abraham of David? Is iedereen even begaafd als Jozef, Daniёl
of Paulus? God geeft gaven naar het Hem behaagt en iedereen wordt
niet op dezelfde manier behandeld, maar wel eerlijk ten opzichte van het doel
dat God met hem voor heeft. Heeft iedereen dezelfde mate van wijsheid als Salomo?
(Soms wens ik er heel wat meer van te hebben.) Heeft iedereen dezelfde
wonderlijke ervaringen om drieёenhalf jaar te
wandelen, te spreken en om te gaan met Jezus? Slechts twaalf mannen hadden die
ervaring.
"O, God is niet eerlijk!" Ja, dat is Hij wel, maar Hij behandelt
iedereen niet op dezelfde manier. We zullen hiermee moeten omgaan. Ik breng dit
naar voren, omdat de menselijke natuur heel gemakkelijk geёrgerd
kan worden, jaloers, depressief en zelfs agressief defensief kan worden door te
denken dat ze tekort is gedaan, gekleineerd, slachtoffer is gemaakt van de
omstandigheden en bitter door het lot in het leven. Uiteindelijk verliest
iemand, onder invloed van dat soort negatief denken, geleidelijk geloof en
geduld, en wat eens beschouwd zou kunnen zijn als onuitsprekelijk, wordt
werkelijkheid. God krijgt de schuld en de menselijke natuur gebruikt dit als een
rechtvaardiging om niet te voldoen aan de deugden die in Gods woord zijn
vastgelegd.
Gods kinderen die bij geloof leven, zullen de omstandigheden aanvaarden, maar
die aanvaarding zal niet passief zijn. Er zal gewerkt worden. Geduldig? Ja!
Passief? Nee! Gods kinderen zullen de omstandigheden het hoofd bieden en
geduldig en ijverig werken om ze te boven te komen, omdat ze weten en geloven
dat er in hun leven naar een doel wordt toegewerkt. Ze weten en geloven dat God
een gezin aan het scheppen is waarover Hij volledig regeert, en dat ieder lid
van dat gezin over dezelfde deugden zal beschikken als die Hij en onze
Zaligmaker Jezus Christus reeds bezitten.
Deze omstandigheden die overwonnen moeten worden, zijn ontworpen om Gods
kinderen voor te bereiden op het vervullen van posities in Gods Koninkrijk, die
door Jezus Christus zijn voorbereid. Bedenk dat Jezus tot Zijn discipelen zei:
"Ik ga heen om u een plaats te bereiden." Daar vallen ook wij onder.
En om een plaats voor te bereiden, moeten ook wij voorbereid worden, maar
daar is onze medewerking voor nodig. Daarvoor zal het nodig zijn dat we naar een
doel toewerken dat we — terwijl we ernaar toewerken — niet altijd duidelijk
voor ogen zullen hebben.
Zij die in Gods Koninkrijk zullen zijn, zullen door hun handelen als mensen
van vlees en bloed hun verantwoordelijkheid hebben bewezen zich altijd aan Hem
te onderwerpen, lang voordat ze volledig van Zijn Koninkrijk deel zullen
uitmaken. We kijken hier naar een belangrijk aspect van Gods deugden.
Johannes 5:17 Maar Hij antwoordde hun: Mijn Vader werkt tot nu toe en
Ik werk ook.
Als u een moderne vertaling hebt, staat er waarschijnlijk: "Mijn Vader
werkt en Ik werk." De woorden "tot nu toe" wekken de
indruk van verleden, heden en toekomst. Ze wekken de indruk van iets dat continu
doorgaat. Met andere woorden God begon in het verleden te werken. Hij werkte in
de tijd van Jezus en Hij werkt nu nog steeds. Het is een continu doorgaande
handeling.
Laat me hier iets van een conclusie trekken en dat is, onder andere, dat God
kinderen schept die evenals Hij werken. Er is werk nodig om de
moeilijkheden die Hij in ons leven toestaat of opzettelijk teweegbrengt, te
overwinnen. Herinnert u zich nog wat er in Deuteronomium 8:1-3 werd gezegd, dat
God hen honger deed lijden? Dat was een voorbeeld van een moeilijkheid. Hij
wilde zien hoe ze daarmee zouden omgaan. Als Hij hun dat aandeed, hoeveel te
meer zal Hij met u en mij werken, omdat de inzet heel wat hoger is?
God staat moeilijkheden in ons leven toe of brengt deze opzettelijk teweeg.
We zouden ze opgaven of taken kunnen noemen — dingen die we op school krijgen,
dingen die we in onze baan krijgen. Deze dingen bevatten moeilijkheden waarvoor
we jegens Hem verantwoordelijk zijn naar een overwinning toe te werken. Ziet u, dat
is nu precies het doel waar God naar toewerkt en waar Gods regering in zal
voorzien.
Laten we niet vergeten wat Richard in zijn serie preken over "werken"
uitlegde, dat "werken" alles omvat dat met een christelijk leven
vandoen heeft. De wereld beperkt dit "werken" van iemand tot het
onderhouden van de geboden, maar dat is het niet alleen. Het omvat ook
het werk van studeren, het werk van gebed, het werk van
vasten, het werk van een zacht antwoord geven, het werk van
boosheid beheersen, het werk van geduldig, vriendelijk, hulpvaardig,
edelmoedig zijn, enzovoort, enzovoort. Alles dat deel uitmaakt van christelijke
deugd is in dat woord "werk" inbegrepen en al doende wordt er van ons
verlangd dat we ons deze deugden eigen maken.
Laten we Spreuken opslaan, want ik wil u herinneren aan dat vers dat het
begin was van deze serie.
Spreuken 18:9 Hij, die traag is in zijn arbeid, is reeds een broeder
van de verderver.
We leerden in de eerste preek van deze serie dat alles in de schepping
vervalt. Het degenereert. Er is werk nodig om het te onderhouden en op te bouwen.
Herinnert u zich die zin nog, die in de Septuaginta werd toegevoegd en die ook
in de Amplified Bible voorkomt? Die laatste zin zegt: "Hij die geen
pogingen in het werk stelt om zichzelf te genezen is een broeder van hem die
zelfmoord begaat."
Welke indruk geeft dat woord "pogingen" u? Actie? Handeling? Werk?
"Hij die er niet aan werkt om zichzelf te genezen is een broeder van
hem die zelfmoord begaat." Hierin heb ik gewoon een woord vervangen, maar
ik denk dat ik de uitdrukking daardoor niet verander. Ik zei in de vorige preek
dat of deze zin nu wel of niet in het oorspronkelijk geїnspireerde
Hebreeuws voorkomt in zekere zin niet belangrijk is, omdat het de essentie
samenvat van wat er in de eerste zin staat.
De instructie in dit vers zegt in principe dat God geen kinderen wil die
gewoon zitten te niksen. Als Christus werkelijk alles voor ons deed, dan zou een
geweldig groot percentage van de verzen in de bijbel die Hij inspireerde
absoluut geen praktische toepassing hebben voor het Koninkrijk van God. Waarom
zouden die er dan in moeten staan, als alles reeds gedaan is? Waarom hebben we
dat onderwijs nodig? Waarom moeten we aan die dingen herinnerd worden? Dat is
omdat we ze moeten doen en dat is werk: christelijk werk.
God wil dat Zijn kinderen actief betrokken zijn bij de oplossing van hun
problemen en zorgdragen voor datgene wat in hun bezit is gekomen. Zorgdragen
voor is gewoon een andere manier van zeggen van "bewerken en bewaren".
Die vorige preek gebruikte het zorgen voor het fysieke lichaam als het voorbeeld
waarin dit principe in een gewone situatie tot uiting komt. Het is zo gewoon dat
God het van ieder menselijk wezen verlangt, bekeerd of onbekeerd. Voor de zonen
van God is het echter een vereiste van bijzonder belang, omdat ons lichaam de
tempel is van Zijn Geest.
We gaan nog een stap verder met dit onderwijs en ik vind dat dit een
natuurlijke stap is. Wat heeft de bijbel te zeggen over onze
verantwoordelijkheid betreffende gezondheid?
Jesaja 53:1-6 Wie gelooft, wat wij gehoord hebben, en aan wie is de
arm des HEREN geopenbaard? 2 Want als een loot schoot hij op voor zijn
aangezicht, en als een wortel uit dorre aarde; hij had gestalte noch luister,
dat wij hem zouden hebben aangezien, noch gedaante, dat wij hem zouden
hebben begeerd. 3 Hij was veracht en van mensen verlaten, een man van
smarten en vertrouwd met ziekte, ja, als iemand, voor wie men het gelaat
verbergt; hij was veracht en wij hebben hem niet geacht. 4 Nochtans, onze
ziekten heeft hij op zich genomen, en onze smarten gedragen; wij echter
hielden hem voor een geplaagde, een door God geslagene en verdrukte. 5 Maar
om onze overtredingen werd hij doorboord, om onze ongerechtigheden
verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op hem, en door zijn
striemen is ons genezing geworden. 6 Wij allen dwaalden als schapen, wij
wendden ons ieder naar zijn eigen weg, maar de HERE heeft ons aller
ongerechtigheid op hem doen neerkomen.
Dit is natuurlijk een heel beroemde profetie over en een beschrijving van de
onrechtvaardige straf en dood van Christus voor ons, en wat daaruit voortkomt.
Waar ik op dit moment het meest in geїnteresseerd ben, is wat u gelooft
dat er in de uitspraak in vers 5 besloten ligt, waar staat: "en door zijn
striemen is ons genezing geworden"? Verwijst dat alleen naar geestelijke
genezing of alleen naar fysieke genezing? Of is het op beide van toepassing? Het
komt op mij over dat we het in de Worldwide Church of God bijna uitsluitend op
fysieke genezing toepasten.
Is genezing iets waar we aan moeten werken? Vereist geestelijke genezing een
bepaalde mate van werk van onze kant, maar voor fysieke genezing hoeven we niets
te doen? Het antwoord op deze vragen wordt in feite gemakkelijk gevonden door
eenvoudig Strong's Exhaustive Concordance te gebruiken en het Hebreeuwse en
Griekse woord na te gaan dat in diverse vormen van het woord "genezen"
is vertaald.
Het Oude Testament gebruikt uitsluitend één Hebreeuws woord. Het Nieuwe
Testament gebruikt minstens vier verschillende Griekse woorden, die allemaal met
"genezen" of "genezing" worden vertaald. Deze woorden worden
in een grote verscheidenheid van omstandigheden gebruikt en als ze zorgvuldig in
het modernere woordgebruik zouden worden vertaald in plaats van het heel
algemene "genezen", zouden ze wat gevarieerder worden vertaald in
onder andere: gezond maken, in orde maken, verhelpen, herstellen, verzorgen,
terugwinnen, remedie, repareren en hulp geven. Er zijn nog meer mogelijkheden,
maar dit geeft u een vrij goed idee dat die woorden in het Hebreeuws en Grieks
een ruime toepassing hebben. Deze woorden worden zeer zeker niet uitsluitend
gebruikt voor de genezing van het zieke en tekort schietende menselijke lichaam.
We gaan eerst in het Nieuwe Testament kijken, in Mattheüs 13, waar we een
aantal gelijkenissen vinden.
Mattheüs 13:15 want het hart van dit volk is vet geworden, en hun
oren zijn hardhorend geworden, en hun ogen hebben zij toegesloten, opdat zij
niet zien met hun ogen, en met hun oren niet horen, en met hun hart niet
verstaan en zich bekeren, en Ik hen zou genezen.
Dit verwijst zeer stellig naar geestelijke genezing.
Lucas 4:23 En Hij zeide tot hen: Gij zult ongetwijfeld deze spreuk
tot Mij zeggen: Geneesheer, genees Uzelf! Doe alle dingen, waarvan wij
gehoord hebben, dat zij te Kafarnaüm geschied zijn, ook hier, in uw
vaderstad.
Hier is het woord "genezen" precies hetzelfde woord dat in
Mattheüs 13:15 wordt gebruikt; hier kan het voor beide gevallen worden opgevat
— geestelijk of fysiek — maar de context schijnt er sterker op te duiden dat
Hij het over geestelijke genezing heeft.
Johannes 4:47 Toen deze hoorde, dat Jezus uit Judea naar Galilea
gekomen was, ging hij tot Hem en verzocht Hem te komen en zijn zoon te
genezen; want deze lag op sterven.
Dit is hetzelfde Griekse woord als gebruikt in Mattheüs 13:15 en Lucas 4:23,
maar deze keer wordt het rechtstreeks gebruikt voor de fysieke genezing
van een kind. Zoals u ziet zeggen de woorden op zichzelf niets. Het is de
context die ons zegt wat er gaande is.
Laten we nu het Oude Testament opslaan, Jeremia 17. Ik geloof dat dit vers
nogal interessant is. Jeremia zegt:
Jeremia 17:14 Genees mij, HERE, dan zal ik genezen zijn; help mij,
dan zal ik geholpen zijn, want Gij zijt mijn lof.
Jeremia bidt hier en wat zo interessant is aan de context, is dat het de
context is van Jeremia 17:9: "Arglistig is het hart boven alles, ja,
verderfelijk is het; wie kan het kennen?" Als uw bijbel in de kantlijn
verwijzingen heeft staan, dan zult u daar vinden dat "verderfelijk"
betekent dat het "ongeneeslijk ziek" is. Het hart is ziek. Vers 9 is
in feite een voorbereiding om de bedoeling van Jeremia's gebed duidelijk te
maken. Als u dit binnen de gehele context bekijkt, ziet u dat Jeremia een
moeilijke beproeving onderging en zijn verzoek om genezing kan gemakkelijk
worden opgevat als een pleidooi voor redding uit en herstel na de beproeving en
dat zijn hart genezen zou worden zodat hij daar niet aan ten slachtoffer zou
vallen zoals anderen. Deze context is er beslist één van geestelijke
genezing. Er is geen enkele aanwijzing dat Jeremia fysiek ziek is.
Nu slaan we nog een bekend schriftgedeelte op in Numeri 12.
Numeri 12:13 En Mozes riep tot de HERE: O God, genees haar toch.
Het kan interessant voor u zijn te weten dat dit precies hetzelfde woord is (hier
vertaald met "genees haar") dat in Jeremia 17:14 werd gebruikt, maar
de context hier laat duidelijk zien dat Mozes wenste dat Mirjam fysiek
zou genezen van de melaatsheid. We zien dus dat God hetzelfde woord gebruikt om
geestelijke genezing of de genezing van het lichaam aan te geven.
We moeten niet vergeten dat we het er allemaal over eens zijn dat er bij
geestelijk genezing werk van ons verlangd wordt als ons aandeel in
het proces. En doen we dan voor fysieke genezing niets behalve ons verlangen tot
genezing kenbaar maken? Ik stel me hier heel extreem op, zodat we kunnen zien
wat er hiermee samengaat. Als we niets zouden doen, nadat God ons riep en ons
berouw verleende en wij Gods Geest ontvingen, als we dan niets deden, zouden we
dan verwachten van onze geestelijke gebreken genezen te worden? Dat denk ik niet.
Waarom hebben we dan de neiging om allerlei fases of niveaus, of wat dan ook, te
gaan definiёren in samenhang met fysieke genezing?
Laten we een andere interessante tekst opslaan, één in de Psalmen,
voorzover ik weet geschreven door David.
Psalm 60:3-5 O God, Gij hebt ons verstoten, Gij hebt ons verbroken,
Gij zijt verbolgen geweest; herstel ons! 4 Gij hebt het land doen beven en
barsten; heel zijn scheuren, want het wankelt. 5 Gij hebt uw volk
harde dingen doen zien, Gij hebt ons bedwelmende wijn doen drinken. 6 Gij
hebt hun die U vrezen, een banier gegeven, om zich bijeen te scharen vanwege
de boogschutters, sela 7 opdat uw geliefden ten strijde toegerust
zijn. Geef overwinning door uw rechterhand en antwoord ons.
Het woord "helen" in vers 4 is hetzelfde woord dat in Numeri 12 en
ook in Jeremia 17 wordt gebruikt. David gebruikt een aardbeving in figuurlijke
zin om te illustreren wat er in de wereld is gebeurd. Maar interessant genoeg
vroeg hij God deze metaforische aardbeving te helen [genezen]. Misschien viel de
familie op een of andere manier uit elkaar. Misschien werd de regering
aangevallen. Het opschrift van de Psalm schijnt erop te duiden dat David op de
vlucht was voor zijn leven of zoiets. Het zou kunnen zijn dat er een echte
aardbeving bij betrokken was, maar de betekenis is dat dit een aardbeving van
sociale proporties was.
Ik geloof dat de conclusie betreffende Jesaja 53:5 moet zijn dat we er niet
op kunnen vertrouwen dat als een Hebreeuws of Grieks woord is vertaald met
"genezen", dat het uitsluitend van toepassing is op de genezing van
een geestelijke of een fysieke kwaal. We moeten de context goed
bestuderen. Voor een juist begrip moeten we ons richten op de context; dus
"genezen" zoals gebruikt in Jesaja 53 duidt erop dat Christus'
striemen op beide betrekking hebben.
Ons is ook gezegd dat er bij iedere genezing een bepaalde mate van geloof is
betrokken, maar de implicatie van het voorbeeld gegeven om dit onderwijs te
onderbouwen, leidt bijna altijd tot de conclusie dat als iemand niet genezen
wordt, de fout ligt bij degene die gezalfd werd en voor wie gebeden werd. Die
conclusie is niet juist. Het is waar dat bij iedere genezing een bepaalde mate
van geloof tot uiting komt, maar dat geloof hoeft niet noodzakelijkerwijs
bezeten te worden door degene die genezen werd. We gaan daar een duidelijk
voorbeeld van zien in Handelingen 3:1-9.
Handelingen 3:1-9 Petrus nu en Johannes gingen op naar de tempel
tegen het uur des gebeds, dat is het negende. 2 En een man, die verlamd was
van de schoot zijner moeder aan, zodat hij gedragen moest worden, zetten zij
dagelijks bij de poort van de tempel, genaamd de Schone, om een aalmoes te
vragen van de tempelgangers. 3 Toen deze zag, dat Petrus en Johannes de
tempel zouden binnengaan, verzocht hij om een aalmoes. 4 En Petrus zag hem
scherp aan, met Johannes, en zeide: Zie naar ons. 5 En hij hield zijn blik
op hen gevestigd in de verwachting iets van hen te ontvangen. 6 Maar Petrus
zeide: Zilver en goud bezit ik niet, maar wat ik heb geef ik u; in de naam
van Jezus Christus, de Nazoreeër: Wandel! 7 En hij greep hem bij de
rechterhand en richtte hem op, en terstond werden zijn voeten en enkels
stevig, 8 en hij sprong op en stond en liep heen en weer en hij ging met hen
de tempel binnen, lopende en springende en God lovende. 9 En al het volk zag
hem lopen en God loven.
Hier hebben we een uitzonderlijk duidelijk voorbeeld dat de genezen man niet
eens naar genezing uitzag, en de context duidt erop dat hij geen flauw
idee had wie Petrus en Johannes waren. Wie had er geloof? In dit geval waren dat
Petrus en Johannes. Er werd geloof tot uitdrukking gebracht, maar niet door de
persoon die genezen werd.
Laten we Johannes 11:39-44 opslaan. Hier hebben we te maken met toch wel het
toppunt van genezing.
Johannes 11:39-44 Jezus zeide: Neemt de steen weg! Marta, de zuster
van de gestorvene, zeide tot Hem: Here, er is reeds een lijklucht, want het
is al de vierde dag. 40 Jezus zeide tot haar: Heb Ik u niet gezegd, dat gij,
indien gij gelooft, de heerlijkheid Gods zien zult? [Let op de twijfel die
we hier tegenkomen.] 41 Zij namen dan de steen weg. En Jezus sloeg de ogen
opwaarts en zeide: Vader Ik dank U, dat Gij Mij verhoord hebt. 42 Zelf wist
Ik, dat Gij Mij altijd verhoort, maar ter wille van de schare, die rondom
Mij staat, heb Ik gesproken, opdat zij geloven, dat Gij Mij gezonden hebt. [Ik
denk dat Hij heel wat twijfel waarnam, "opdat zij geloven".]
43 En na dit gezegd te hebben, riep Hij met luider stem: Lazarus, kom naar
buiten! 44 De gestorvene kwam naar buiten, de voeten en de handen gebonden
met grafdoeken, en er was een zweetdoek om zijn gelaat gebonden. Jezus zeide
tot hen: Maakt hem los en laat hem heengaan.
Lazarus was dood. We hoeven dus geen rekening te houden met zijn geloof. We
hebben reeds twee voorbeelden van genezing gezien, waarbij de genezen mensen op
dat moment totaal geen geloof hadden. Als we naar de gehele context zouden
kijken, zouden we zien dat niemand die erbij betrokken was, geloof toonde in wat
Jezus met hem deed, omdat ze Zijn bedoeling niet begrepen. Zij stonden voor een
raadsel. Wie had er geloof? Jezus! Er was geloof aanwezig, maar niet in de
persoon die werd genezen.
Aan de andere kant staat dat alle gelovige helden uit de bijbel stierven.
Abraham, Izaak, Jakob, de apostelen en anderen die u kunt noemen, stierven
allemaal. Komen we dan tot de conclusie dat deze mannen die groot waren in
geloof, en vele anderen met hen, onvoldoende geloof hadden om aan het einde van
hun leven genezen te worden?
Ik zeg dat er overal geloof kan zijn. Er kan geloof zijn in de persoon die de
zalving uitvoert en geloof in de persoon die wordt gezalfd en om genezing vraagt.
Ze kunnen allebei een heel goed, uiterst sterk geloof hebben zonder dat er
genezing plaatsvindt. Om de fout bij deze mensen te leggen, omdat ze stierven
— de fout dat ze misschien geen geloof hadden — is geen juist oordeel. De
juiste conclusie moet zijn dat zelfs al speelt geloof een rol bij elke genezing,
de waarheid is dat elke genezing in de hand van God ligt. Als soeverein Heerser
over Zijn schepping beslist Hij wie genezen wordt, en Hij beslist wanneer,
in overeenstemming met Zijn doel. Onze verantwoordelijkheid is Hem te
vertrouwen, ongeacht of het herstel dat we verlangen plaatsvindt.
Ik zag iets dat wordt toegeschreven aan Moeder Theresa, de katholieke dame
uit Calcutta, die zoveel grote werken deed. Ze zei iets waarin volgens mij heel
wat wijsheid besloten ligt. Ze zei: "Als ik in problemen verkeer, bid ik
niet tot God om me uit die problemen te verlossen, maar om mij trouw te doen
blijven." Snapt u het punt waar het om gaat? Zij begreep. Het is onze
verantwoordelijkheid om God te vertrouwen.
Johannes 9:1-5 En voorbijgaande zag Hij een man, die sedert zijn
geboorte blind was. 2 En zijn discipelen vroegen Hem en zeiden: Rabbi, wie
heeft gezondigd, deze of zijn ouders, dat hij blind geboren is? 3 Jezus
antwoordde: Noch deze heeft gezondigd noch zijn ouders, maar de werken Gods
moesten in hem openbaar worden. 4 Wij moeten werken de werken desgenen, die
Mij gezonden heeft, zolang het dag is; er komt een nacht, waarin niemand
werken kan. 5 Zolang Ik in de wereld ben, ben Ik het licht der wereld.
Nog een punt betreffende geloof en genezing is, dat vaak wordt gedacht dat de
oorzaak van de kwaal zonde is. Dit hoeft niet verkeerd te zijn. In feite geloof
ik persoonlijk dat dit in de overweldigende meerderheid van de gevallen de
juiste conclusie is; zoals we echter hier in Johannes 9 kunnen zien, is dit niet
altijd waar. Eén van de duidelijker voorbeelden hiervan zou Job in het Oude
Testament kunnen zijn. Die verschrikkelijke beproevingen, inclusief een of
andere soort zweren of steenpuisten of wat dan ook, die over zijn gehele lichaam
zaten, overkwamen hem niet door zonde. Dat moet vreselijk pijnlijk zijn geweest,
die moeten een afschuwelijke pijn hebben veroorzaakt, en toch luidde Gods eigen
oordeel van wat er gaande was, dat Job oprecht was. Sommige bijbels vertalen dat
met "onberispelijk".
Job was het slachtoffer, als ik het zo kan zeggen, van Gods verlangen iets in
hem te scheppen en een boek te scheppen waaruit we heel wat wijsheid kunnen
halen hoe we door onze beproevingen heen kunnen komen. Dat is het waar we het
hier over hebben. Job kon niet meer doen dan gewoon zitten, maar zijn gedachten
bleven werken. Hij en zijn drie vrienden hadden een aantal vrij heftige
discussies over de dingen, waarbij Job zichzelf voortdurend verdedigde met de
woorden: "Ik heb niet gezondigd. Als er iets is waar ik schuldig aan ben,
dan is het aan het doen van heel wat goede werken." (Ik vat het heel
beknopt samen.)
Wat we hierin moeten zien, is een voorbeeld van iemand die niet schuldig was
aan het veroorzaken van zijn fysieke conditie. Maar Job was niet passief. Hij
dacht, dacht, dacht gedurende heel de tijd dat dit gaande was.
Er is nog iets heel belangrijks dat we hier kunnen leren. Al verduidelijkten
de woordenwisselingen die Job met zijn vrienden had, ongetwijfeld sommige zaken
in zijn denken betreffende het leven en zijn gedrag, toch begreep Job pas
duidelijk waar het om ging toen God tussenbeide kwam en in bijna vier
hoofdstukken lang, te beginnen in hoofdstuk 38, de waarheid in deze zaak aan het
licht bracht. Daarna staat er dat hij berouw had. Waar had hij berouw over? Hij
had zich niet aan zonde schuldig gemaakt, maar hij was schuldig aan een gebrek
aan begrip, zijn gebrek aan kennis. Wat we hieruit moeten leren is, dat al
duurde die beproeving een flinke tijd, Job trouw was, en ten tweede dat God
tussenbeide kwam om de situatie te verduidelijken. Hij gaf Job
geen volledig antwoord, maar het was genoeg voor Gods doel op dat moment.
Ik breng dit naar voren, omdat als we ons door de fysieke ziekten en de
geestelijke ziekte, die we allemaal hebben, heen worstelen, we niet altijd de
antwoorden zullen hebben. We zullen niet weten waarom dit gaande is, maar als we
trouw zijn zoals Job, zal God tussenbeide komen en de dingen duidelijk maken. En
niet alleen dat, Hij zal ons staande houden totdat Zijn doel met
die beproeving is bereikt, evenals Hij dat deed met Job.
Gelet op wat de bijbel op dit punt duidelijk laat zien, geloof ik dat één
van de meest positieve en praktische punten van begrip die we hieruit kunnen
krijgen is, dat we heel voorzichtig moeten zijn met het geven van een kritisch
oordeel over waarom mensen wel of niet worden genezen. Dit betekent niet dat we
niet kunnen analyseren, geen vragen kunnen stellen over wat we waarnemen, maar
dat moet altijd worden gedaan met het overkoepelende begrip dat de soevereine
God wel of geen genezing geeft naar wat Hij volgens Zijn doel voor
die persoon passend vindt.
Gemeente, niemand kan genezing van God eisen. God is ons niets verschuldigd.
Niemand kan God dwingen. Niemand kan pressie op God uitoefenen om hem te genezen
door te beweren geloof te hebben gehad en gehoorzaam te zijn
geweest. Genezing is niet iets als een restaurant binnengaan en het bestellen
omdat het op het menu staat. God is inderdaad barmhartig, maar een verzoek om
genezing zet heel wat meer in beweging dan op het eerste gezicht zichtbaar is.
De arme Job wist niet eens dat Satan aan de basis van zijn beproeving stond. Hij
zag dat niet met zijn ogen, evenmin als wij Satan met onze ogen kunnen waarnemen.
Maar zien wij God? Geloven we dat Hij ons nooit zal begeven, ons nooit zal
verlaten, dat Hij de God is die er is, en dat wij er niet echt alleen voor staan?
Niemand kan God dwingen. God is inderdaad barmhartig, maar een verzoek om
genezing zet heel wat complexe dingen in beweging. Dit wordt, geloof ik,
duidelijker naarmate we ouder worden en in Gods weg volwassener worden, omdat
mijn waarnemingen zijn dat de meest indrukwekkende genezingen plaatsvinden als
iemand nog nieuw is in het geloof. Hebt u ooit in de bijbel opgemerkt dat
met het ouder worden van de apostelen genezing geheel van het toneel verdween?
Wat doet men dus als men gezalfd is en God blijkt geen genezing te geven?
Moet men dan gewoon blijven liggen en sterven, afwachten in geloof? Dat is
uiteraard een mogelijkheid, maar ik geloof niet dat dat de juiste is, gelet op
wat Spreuken 18:9 zegt. Neem het volgende in overweging. Is genezing geheel
anders in onze relatie met God dan een ander probleem? Het antwoord daarop is in
principe: "Niet veel." Het is gewoon een probleem.
God beloofde Israël in het beloofde land te brengen, maar ze moesten er wel
heen lopen. Het feit dat God een belofte deed, sloot niet de sterke mogelijkheid
uit dat ze ondanks de belofte zelf iets moesten doen. God scheidde de Schelfzee,
maar de Israëlieten moesten lopen door iets wat een ontzagwekkende leerervaring
moet zijn geweest.
Hebt u ooit gedacht aan het lopen door een kloof tussen watermuren die
misschien vele tientallen meters hoog waren, die continu in beweging waren en
waaruit misschien wel vissen floepten, en ondertussen zou u zich almaar afvragen:
"Zal dat water verpletterend op ons neerstorten?" Zij moesten door die
ontzagwekkende kloof lopen, met aan beide zijden water — het dal van diepe
duisternis (Psalm 23).
God belooft in al onze behoeften te voorzien, naar de rijkdom van Zijn
heerlijkheid in Jezus Christus, maar sluit niet uit dat wij iets moeten doen,
omdat de brief aan de Filippenzen zegt dat we onze behoudenis met vreze en beven
moeten bewerken.
Als we onze baan kwijt raken en we vragen God in een nieuwe te voorzien, gaan
we dan gewoon zitten wachten tot er een werkgever aan de deur klopt en ons
uitnodigt bij hem te komen werken? Zo gaat dat niet. Gemeente, met genezing is
dat niet anders. Het wordt beloofd, maar het vertegenwoordigt schitterende
gelegenheden om echt te leren. Kijk eens naar het begrip over God in onze
relatie met Hem dat we uit Jobs ervaring kunnen krijgen.
Als ons lichaam ziek is, moeten we Hem zoeken. Hij beveelt ons naar de
oudsten te gaan en ons te laten zalven. Als ons lichaam ziek is, moeten we Gods
barmhartigheid zoeken, met Hem samenwerken en stappen ondernemen de ziekte te
doen herstellen. Met andere woorden omdat het probleem er gewoon één is waar
geloof en genezing bij betrokken is, wordt onze verantwoordelijkheid om te
bewerken en te bewaren niet geёlimineerd,
evenmin als bij de belofte van behoud. Er hangt werk mee samen, maar met
genezing is de kern van het probleem verschoven naar een heel persoonlijk en
misschien wel heel pijnlijk en angstaanjagend, spanning veroorzakend probleem.
Maar genezing verloopt volgens hetzelfde algemene proces dat we met elk ander
probleem zouden volgen. Het kan echter fysiek en geestelijk heel wat complexer
zijn, evenals dat bij Job het geval was.
Degenen onder ons die al heel lang in de kerk zijn, zullen zich nog wel
herinneren dat we zekere geestelijke criteria vaststelden betreffende wat wel en
wat niet toegestaan was in onze behandeling. Velen geloofden bijvoorbeeld dat
het innemen van een natuurlijk kruid om zichzelf te helpen goed was, maar een
gefabriceerd farmaceutisch middel was niet goed. De redenering daarachter was
dat dat middel niet van God was. Naar een natuurgenezer of chiropractor gaan was
goed, maar naar een reguliere arts gaan was niet goed. Deze dingen werden
geloofd en in alle oprechtheid toegepast, maar de basis voor die benadering werd
in de Schriften gelezen, waar niets in die zin stond te lezen.
Ik kan me herinneren verontschuldigingen te hebben gehoord over het in de
bijbel voorkomen van "Lucas, de geliefde geneesheer." Gemeente, denk
eens over het volgende na. Waarom staat er niet "Lucas, onze geliefde broeder"
in plaats van "Lucas, de geliefde geneesheer"? Dat werd zo
opgeschreven omdat hij na zijn roeping en bekering zijn beroep nog steeds
binnen de kerk uitoefende, evenzeer als de apostelen precies datgene deden wat
in hun titel "apostel" tot uiting kwam. Hij oefende zijn beroep
uit. Ik heb er geen idee van in welke mate hij dat deed.
Een andere opvatting die sommigen erop nahielden, was dat verwondingen en
kwalen aan de buitenkant van het lichaam onze verantwoordelijkheid waren,
maar als er iets inwendigs aan de hand was, waarvoor een operatie nodig was, was
het Gods verantwoordelijkheid en betraden we heilige grond waarop een gebrek aan
geloof duidelijk zou worden als we voor een operatieve ingreep kozen.
Weer een ander geloof was dat men iets aan het lichaam kon laten herstellen,
maar het was verboden een inwendig lichaamsdeel te laten verwijderen.
Bijvoorbeeld een hernia-operatie om een beschadigde spierwand te herstellen was
geoorloofd, maar een operatieve verwijdering van een slecht functionerende of
niet meer functionerende galblaas was niet geestelijk.
Begrijp alstublieft dat ik deze opvattingen niet belachelijk wil maken. Ik
zeg dat ze niet op iets geestelijks zijn gebaseerd, en als het persoonlijke
geloofsopvattingen zijn, dan zij dat zo. Iemand zal moeten leven met de gevolgen
van zo'n geloof, omdat de Schrift zegt: "U geschiede naar uw
geloof." Maar de Schrift verlangt geen verzameling van geloofspunten als
voorwaarde om genezen te worden, omdat op lange termijn genezing een
demonstratie is van Gods barmhartigheid. Wat Hij verkiest te doen, dat is
van belang voor ons.
Al deze praktijken kunnen wisselende fysieke waarde hebben. Begrijp dit
alstublieft. Ze hebben wisselende fysieke waarde, maar hun een geestelijke
waarde toekennen gaat uit boven wat de Schrift laat zien. Is een chiropractor
van grotere geestelijke waarde dan een reguliere arts? Heeft een galblaas meer
aangeboren geestelijke waarde omdat hij binnen het lichaam zit, dan een vinger
of een arm omdat die aan de buitenkant van het lichaam zit?
Is een kruid geestelijker dan een farmaceutisch medicijn en zijn wijn en olie
geestelijker dan jodium en zeep? Het verschil tussen een natuurgenezer en een
reguliere arts ligt in hun benadering om tot een oplossing van het probleem te
komen. Het is een fysiek verschil en dat kan alle verschil in de wereld
voor u uitmaken, dat zij dan zo. Ik denk dat we kunnen begrijpen dat een kruid
fysiek vriendelijker is en langzamer werkt dan farmaceutische brouwsels. Wijn en
olie en jodium en zeep hebben dezelfde functie, maar ze kunnen een verschillende
fysieke waarde hebben. Deze dingen moeten in beschouwing worden genomen, maar
ken ze alstublieft geen geestelijke waarde toe.
Amerikaanse artsen hebben de neiging in hun analyse van de problemen en hun
behandeling ervan radicaler te zijn dan artsen uit andere delen van de wereld.
Ik denk dat dit gedeeltelijk komt omdat Amerikanen zo ongeduldig zijn. Zij
willen het "nu direct". Dat moet in beschouwing worden genomen, omdat
die artsen dingen met u willen doen die ronduit gevaarlijk zijn, maar dat is uw
beslissing.
We moeten in samenhang met genezing zien, dat onze benadering in geestelijk
opzicht weinig verschilt van de benadering van een ander probleem in het leven.
Eerst zoeken we God, vragen we om Zijn barmhartige tussenkomst, Zijn leiding en
voorzienigheid. Ten tweede — en ik kan dat niet genoeg benadrukken — moeten
we aan een oplossing gaan werken. Waarom dat nodig is moet het onderwerp zijn
van een volgende preek. Ik denk dat u sommige schriftgedeelten die ik ter
voorbereiding van deze serie heb opgeslagen, heel interessant zult vinden met
betrekking tot Gods benadering van het gebruik van medicijnen en het raadplegen
van artsen. Het staat allemaal in het boek.
|
