|
|
Sermon: De christen en de wereld (Deel 5)
#324NL
John W. Ritenbaugh
Given 31-Jan-98
summary: In dit vijfde deel van de serie over "De christen en de wereld" herhaalt John Ritenbaugh dat de overste van de macht der lucht (Efeziërs 2:2) verantwoordelijk is voor de beïnvloeding van de Zeitgeist (de overheersende geest of manier van denken van de tijd) die ons wegtrekt van God en Zijn geboden. Ons hart is op het moment van bekering ongeneeslijk ziek (Jeremia 17:9), het kan niet worden gerepareerd, maar alleen vervangen. God plaatst Zijn geroepenen doelbewust in een positie waarin ze moeten kiezen tussen de tijdelijke verleidingen van de wereld of eeuwig leven (Mattheüs 6:24). Ons hart hoeden (Spreuken 4:23) en het richten op geestelijke schatten (Mattheüs 6:19-23) zal onze geestelijke zekerheid versterken.
transcript:
Ik ga nu verder met de serie waar ik nu al vier preken mee bezig ben. Het
eerste deel van mijn laatste preek ging in detail in op Efeziërs 2:2. Laten we
dat nog eens opslaan om ons uitgangspunt voor vandaag duidelijk voor ogen te
hebben. Daarna zullen we dit onderwerp van diverse kanten en in meer detail gaan
bekijken.
De algemene strekking van het onderwerp stond in betrekking tot de wereld
zoals deze zich aan een christen voordoet, en wat wij hebben te doen om ermee om
te gaan. In de vorige preek was ik zover gekomen dat ik juist begon met het
geven van bijbelse principes met betrekking tot het weerstaan van de
wereld — de dingen die wij kunnen doen. Het eerste dat we kunnen doen is —
zo duidelijk als we maar kunnen — begrijpen hoe God de wereld definieert.
Dit vers heeft veel vandoen met begrijpen hoe God naar de wereld kijkt en
de manier waarop wij er ook naar moeten gaan kijken.
Efeziërs 2:2 waarin gij [duidend op christenen] vroeger
gewandeld hebt overeenkomstig de loop dezer wereld, overeenkomstig de
overste van de macht der lucht, van de geest, die thans werkzaam is in de
kinderen der ongehoorzaamheid,
We ontdekten in de vorige preek dat het woord loop afkomstig is
van het Griekse aion en dat het pad of weg betekent.
Daarmee is echter de betekenis niet uitgeput. Het betekent meer specifiek de
kenmerken van een tijdsperiode. Daarom wordt in de meeste moderne
vertalingen het woord aion vertaald met tijdperk.
Mensen uit de wereld ontdekten dit fenomeen, de loop, volkomen los van
de bijbel, en ook wat deze loop betekent. Als zij over geschiedenis schrijven,
of in tijdschriften daarover beschouwingen geven, kennen zij een naam toe aan
een bepaalde tijdsperiode, omdat er iets is dat dat tijdperk duidelijk
onderscheidt van andere tijdperken. Zo kennen we de Middeleeuwen, de
Renaissance, het Victoriaanse tijdperk, het industriële tijdperk en het
technologische tijdperk. Ik koppelde dit aan een Duits woord waarmee u misschien
niet al te bekend bent, maar de Duitsers brengen met dit woord echt de
specifieke betekenis van dit woord tot uiting. Zij spreken over de
"Zeitgeist" — "Zeit" betekent tijd en "Geist"
betekent geest. Zeitgeist betekent de "geest van de tijd".
Paulus zegt hier dus letterlijk dat we wandelden in overeenstemming met de geest
van de tijd, of de geest van een systeem.
Geschiedkundigen herkennen de op- en neergang van de speciale kenmerken die
in een bepaalde tijdsperiode hun invloed op de mens uitoefenen. Sommige
perioden zijn dus duidelijk meer of minder moreel dan andere. Sommige zijn
vervuld met een vorm van energie tot onderzoek, onderzoek van de grenzen van
wetenschap en industrie, of zelfs in massale migratie van volksgroepen. Soms
zijn er tijden van rust en meditatie alsof de mensheid uitrust om kracht op te
doen voor de volgende periode van sterke stress veroorzakende, tumultueuze
veranderingen.
De meesten van ons die — laten we zeggen — tussen de 50 en 80 jaar oud
zijn, kunnen terugkijken op een tijd waarin er meer vrede heerste en meer
aandacht voor morele zaken bestond dan in veel andere tijdperken in de
geschiedenis van de USA. Maar in de midden 60-er jaren, met de
"flower"-generatie en wat daarmee samenhangt, onderging de geest
van de tijd een verandering en sindsdien is dat almaar doorgegaan. Die
verandering ging onveranderd door in de 70-er, de 80-er en de 90-er jaren, en nu
zijn we "gezegend" met een President die opgroeide en gevormd werd
door de geest van de tijden waarin hij leefde. George Bush zal naar alle
waarschijnlijkheid de laatste President zijn die opgroeide in deze "rustige"
periode in de Amerikaanse geschiedenis, waarin ook meer aandacht was voor morele
zaken. Ik wil niet de indruk geven dat die tijd in alle opzichten goed was. Maar
in vergelijking met de tijd waarin we nu leven, was het in het algemeen toch een
betere tijd om in te leven.
Wij allemaal zijn tot op zekere hoogte gevormd door het milieu waarin we
leefden; daar duidt Paulus hier op. De "geest van de tijd", de
"Zeitgeist", de "loop van deze wereld" hebben in sterke mate
bijgedragen tot wat we nu zijn. Er zijn andere factoren, zoals het gezin waarin
we opgroeiden. Dat heeft een erg sterke invloed op ons, maar we moeten
bedenken dat ook onze ouders op hun beurt werden gevormd door de tijd waarin zij
leefden. Wat we moeten begrijpen is, dat het vanuit Gods oogpunt allemaal kwaad
is, omdat de overste van de macht der lucht, de geest die nu werkt in de
kinderen der ongehoorzaamheid, de bron is van al die niet-materiële krachten
die zo'n sterke en veelzeggende invloed hebben op de manier van ons denken, op
de manier waarop we de dingen bezien, ons wereldbeeld, ons perspectief op bijna
elk onderdeel van het leven. Hij heeft de kosmos misleid om dit te accepteren.
De kosmos is uiteraard de mensheid binnen dit systeem dat door hem
misleid is. Hij heeft hen en ons misleid tot een leven dat op dezelfde algemene
manier als dat van Adam en Eva anti-God is. Het enige echte verschil is de
omvang van de operatie. Met Adam en Eva was het beperkt tot de hof en twee
mensen, maar Openbaring 12:9 zegt dat Satan de hele wereld heeft misleid en zijn
daden zijn uitgegroeid tot wereldwijde omvang.
We zijn in staat goed te doen. Jezus zei dat. Hij zei "U die slecht
bent, kunt goede dingen doen." Een heel duidelijke uitspraak van onze
Zaligmaker. Maar gemeente, de mengeling is vanuit Gods oogpunt slecht, ook al
kunnen we goed doen. De mengeling is zo slecht dat zonder Gods Geest,
zonder bekering, zonder verandering, we niet acceptabel zijn om in het
Koninkrijk van God te leven. Dat is nogal bot, maar het is waar. Ons hart is
volgens Jeremia 17:9 ongeneeslijk ziek. Het moet totaal vervangen worden.
Het kan niet worden gerepareerd, zelfs niet door God. Het moet vervangen worden
door de goddelijke natuur. Dus het is de "geest van deze wereld", de
"loop van deze wereld" in ons, die we moeten overwinnen. Het is de
loop, de nuances, de specifieke kenmerken van dit tijdperk, waartegen we
worstelen om met God mee te werken. Als we geen succes hebben met dat worstelen,
dan komt Gods beeld in ons niet tot stand.
God is absoluut zuiver in al Zijn bedoelingen, evenals in Zijn gedrag. Dat
heeft een begin en dat zal tijdelijk het onderwerp zijn van vandaag. Laten we
naar Jesaja 55 gaan. We gaan hier in een paar verzen even kennismaken met de
basisprincipes.
Jesaja 55:8 Want mijn gedachten zijn niet uw gedachten en uw wegen
zijn niet mijn wegen, luidt het woord des HEREN.
Denk daar eens even over na. Als Zijn gedachten niet de onze zijn en Zijn
wegen ook niet de onze zijn, zullen we dan acceptabel zijn om deel uit te maken
van Zijn gezin en van Zijn Koninkrijk? In vers 9 illustreert Hij dit, zodat we
kunnen begrijpen hoe groot het verschil is tussen Zijn denken en het onze.
Jesaja 55:9 Want zoals de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn
mijn wegen hoger dan uw wegen en mijn gedachten dan uw gedachten.
"Gedachten" zijn de voorlopers van gedrag. Die twee zijn
onlosmakelijk verbonden. De christen die als God wil zijn, in feite daartoe
geroepen en bekeerd, strijdt dus dagelijks met de keuzes tussen de wet van zijn
denken en de wet van zijn leden, zoals Paulus dat zegt, omdat de loop van deze
wereld altijd aanwezig is en altijd gereed staat te voorschijn te komen in een
gedrag gericht tegen God, een gedrag dat door demonen wordt geïnspireerd,
zoals het geval was met Petrus. Hoorde u wat ik zei? Denken wij dat wij "christenen"
niet in staat zijn demonisch geïnspireerde gedachten te krijgen? Wij zijn dat
wel. Denken wij dat de invloed van Satan volledig is gebroken door het geloof in
Jezus Christus en in het aanvaarden van Zijn bloed? We moeten uit ervaring weten
dat die invloed nog niet is gebroken en dat die nog steeds werkzaam is in
ons.
In de vorige preek gaf ik een voorbeeld uit Mattheüs 16 waar Petrus —
onmiddellijk nadat Christus zei dat Hij naar Jeruzalem ging om daar te lijden en
gedood te worden — losbarstte met "Dat verhoede God." Petrus was
niet bezeten door demonen, maar toch beïnvloedde Satan zijn gedachten van tijd
tot tijd in zekere mate, omdat zijn gedachten niet altijd juist waren. Petrus
kreeg dus een reprimande van Jezus te verwerken, die in feite rechtstreeks voor
Satan bedoeld was, maar Petrus had de woorden uitgesproken. Hij had zich opengesteld
voor dit demonisch denken dat totaal niets vandoen had met de wil en het doel
van God. Die woorden kwamen zo maar spontaan uit zijn mond, uiting gevend aan
zijn normale menselijke natuur.
Het is erg interessant om hier eens over na te denken, dat Petrus hierbij
betrokken raakte, omdat het gebeurde ondanks dat de discipelen dag en nacht met
Christus optrokken. We gaan hier nog wat dieper op in. Judas, één van de
twaalven, werd bezeten ondanks dat hij drieënhalf jaar lang dag en nacht
met Christus optrok. Het is ontnuchterend te bedenken dat de invloed van de loop
dezer wereld, de geest die nu werkt in de kinderen der ongehoorzaamheid, niet
volledig uit ons is verdwenen.
Laten we Lucas 11:21-22 opslaan. Jezus is hier de Spreker.
Lucas 11:21-22 Wanneer een sterke, goed gewapende man zijn
eigen hof bewaakt, is zijn bezit in veiligheid. 22 Maar wanneer iemand, die
sterker is dan hij, hem aanvalt en hem overwint, rooft deze zijn
wapenrusting, waarop hij vertrouwde, en verdeelt zijn buit.
Het is interessant te zien welke kant Jezus' gedachten uitgaan.
Lucas 11:23-26 Wie met Mij niet is, die is tegen Mij en wie met Mij
niet bijeenbrengt, die verstrooit. 24 Zodra de onreine geest van de mens is
uitgevaren, gaat hij door dorre plaatsen om rust te zoeken, en als hij die
niet vindt, zegt hij: Ik zal terugkeren naar mijn huis, waar ik ben
uitgevaren. 25 En als hij komt, vindt hij het geveegd en op orde. 26 Dan
trekt hij heen en neemt zeven andere geesten mede, bozer dan hij zelf; en
zij komen binnen en wonen daar. En het wordt met die mens in het einde erger
dan in het begin.
Nu weer even terug naar Petrus en het feit dat hij ongetwijfeld door Satan
werd beïnvloed en het willig werktuig werd waardoor dit verwijt aan Jezus en
Gods doel naar buiten kwam; het kwam uit de mond van Petrus. Als Satan dit kan
doen met iemand die dicht bij Jezus leeft, denkt u dan dat het voor hem niet
mogelijk is om u en mij te gebruiken? Hij kan dat zeer zeker. De geest der
wereld werkt nog steeds in ons. Om deze invloed tegen te gaan, te verminderen,
te overwinnen zegt Jezus hier dat een christen die schoon schip heeft gemaakt,
bepaalde dingen moet doen.
Het voorbeeld hier in Lucas 11 heeft direct betrekking op bezetenheid door
demonen, maar het principe bevat in Jezus' onderwijs geldt toch, omdat alhoewel
we niet bezeten zijn, we allemaal sterk door hen beïnvloed zijn tot op het punt
dat de bijbel u en mij in het verleden beschrijft als slaven van Satan.
Is dat niet waar? Dat is nogal een nauwe relatie, zijn slaaf te zijn.
Terug naar Jezus' onderwijs. De "sterke man" vertegenwoordigt
Satan. De "sterkere man" is Christus. Jezus waarschuwt hier dus dat
Satan geen slappeling is die passief de zaken opgeeft en de nederlaag aanvaardt.
Zelfs al is hij uitgeworpen, hij zal toch doorvechten om zijn invloed en
controle te behouden. De waarschuwing voor u en mij is dus, dat de christen,
evenals Petrus die bekneld raakte tussen Satan en Christus, niet een of andere
comfortabele neutraliteit kan accepteren. Zich bekeren gebeurt niet door magie.
Het vereist vertrouwen in en liefde voor God, gecombineerd met het bewust sturen
van de wil, in samenwerking met onze Schepper, onze Vader en onze oudste Broer
en Hogepriester.
Er is gebed nodig. Er is bijbelstudie nodig. Er is zo af
en toe vasten nodig en er is gehoorzaamheid nodig. Al deze dingen zijn
nodig om de communicatielijnen open te houden, zodat we onszelf leren kennen. Er
is een gehoorzaam toepassen van Zijn geboden nodig in onze dagelijkse
omstandigheden. Zo zullen we Hem leren kennen en ook Zijn levensstijl. Om
dit tot een succes te laten uitgroeien, moet het consequent worden gedaan. We
kunnen geen neutraal spelletje spelen. We kunnen niet één voet in de kerk
hebben en de andere in de wereld. God speelt geen spelletje.
Hoe vaak hebben wij de apostel horen zeggen: "Wees nuchter"? "Het
oordeel is nu op ons"? "Wees serieus over uw roeping"? "Hij
die niet voor Mij is is tegen Mij"? We kunnen niet neutraal zijn. We moeten
onze wil in ons leven door geloof en liefde voor God sturen,
om God te laten zien dat we in geen enkel opzicht neutraal zijn. En alhoewel we
behept zijn met zwakheid en er tijden zijn dat we aan die zwakheid toegeven,
gaan we desondanks verder. Het is net als elke dag naar school gaan. Het moet
consequent worden gedaan en we moeten ons geloof en onze liefde uitdrukken in geduldig
voortploeteren, in vasthoudend Zijn weg blijven gaan. "Hij die volhardt tot
het einde, zal behouden worden."
U kunt weten op basis van wat Jezus hier zegt, dat Satan niet passief zal
aanvaarden dat hij uit ons leven wordt gebannen. Hij zal keer op keer terugkomen.
En in dit opzicht wordt Jezus' onderwijs in de bergrede waardevol, omdat Hij tot
de kern doordringt van een heel belangrijk basisprincipe dat succes zal
teweegbrengen in het weerstaan van de wereld.
Laten we nu naar Mattheüs 6 gaan. Als we in ogenschouw nemen wat Hij hier
zegt en het toepassen op het evangelie, zullen we een geweldige stap
hebben weggedaan van deze wereld en haar invloed, een stap naar samenwerking met
God en Zijn doel. Er zijn een aantal elementen betrokken bij het advies, de raad,
de instructie en de aansporing, we zouden zelfs kunnen zeggen de geboden,
die Christus hier in Mattheüs 6:19-34 geeft. Ik ga dat niet allemaal lezen,
want dan kom ik tijd tekort om aan alles voldoende aandacht te schenken. We gaan
ons concentreren op Mattheüs 6:19-24. Hier komt dus Jezus' advies.
Mattheüs 6:19-24 Verzamelt u geen schatten op aarde, waar mot en
roest ze ontoonbaar maakt en waar dieven inbreken en stelen; 20 maar
verzamelt u schatten in de hemel, waar noch mot noch roest ze
ontoonbaar maakt en waar geen dieven inbreken of stelen. 21 Want, waar uw
schat is, daar zal ook uw hart zijn. 22 De lamp van het lichaam is het oog.
Indien dan uw oog zuiver is, zal geheel uw lichaam verlicht zijn; 23 maar
indien uw oog slecht is, zal geheel uw lichaam duister zijn. Indien nu wat
licht in u is, duisternis is, hoe groot is dan de duisternis! 24
Niemand kan twee heren dienen, want hij zal òf de ene haten en de andere
liefhebben, òf zich aan de ene hechten en de andere minachten; gij
kunt niet God dienen èn Mammon.
Dit laatste vers is rechtstreeks van toepassing op wat Jezus in Lucas
11 zei. Deze oorlog, waarin wij betrokken zijn geraakt, kent geen neutraliteit.
Voordat we werden geroepen, waren we ongetwijfeld in diverse opzichten
ontevreden met onszelf en met de wereld, maar dat was iets dat we maar moesten
accepteren, omdat we niet precies wisten wat we met ons leven moesten doen. Met
andere woorden we hadden geen duidelijk begrip van waartoe we waren geboren, en
we hadden in principe alleen maar fysieke doelen. Het is heel goed mogelijk, dat
zelfs al hadden we vaag iets afgeweten van het doel van het leven, we toch
nog niet hadden geweten wat ermee te doen. Velen van ons hadden vage gevoelens
over onsterfelijkheid en geloofden dat we of naar de hemel of naar de hel zouden
gaan. Maar het is nu aan ons geopenbaard dat we niet onsterfelijk zijn en
dat noch hemel noch hel onze levensbestemming is. In plaats daarvan dwingt God
ons te kiezen tussen dood en onsterfelijkheid door te kiezen voor eeuwig leven
— dat is Gods leven; en dit te doen door in geloof onze aandacht te richten
op de dingen die boven zijn, waar Christus zit aan de rechterhand van God. Om
dit te doen, dus de dingen die we leren, echt in de praktijk toe te passen, is
geloof nodig en het vereist ook wilskracht. Het vereist liefde om
het op de juiste manier te doen. Het doel hiervan is de juiste keuzes te
maken.
Nu een punt ter verduidelijking. De NBG is in de eerste zin niet al te best
vertaald. Er staat: "Verzamelt u geen schatten op aarde." Er zou
moeten staan: "Verzamelt u geen aardse schatten." De reden
hiervan is dat Jezus in Zijn onderwijs een tegenstelling maakt tussen het "aardse"
en het "hemelse", niet als de plaats waar ze zullen worden opgeslagen,
maar als de plaats waar we ze zoeken moeten. Al het zoeken, of het nu
aards of hemels is, moet hier op aarde gebeuren. Het moet nu gebeuren, in dit
leven. Wat we in dit deel van de bergrede zien, zijn dus belangrijke elementen
om te komen tot het voortbrengen van hemelse schatten. Het onderwijs begint met
een negatief gebod, dat het woord schatten bevat. Het negatieve
gebod is: "Verzamel geen aardse schatten voor uzelf." Dat is
negatief. "Doe dit niet."
Het woord "schatten" brengt hoogst waarschijnlijk, ik zou haast
zeggen vanzelfsprekend, de gedachte voort aan rijkdom. Vele dienaren van God
waren heel rijk. De bijbel zegt van Abraham: "Hij was uitermate rijk."
De bijbel overdrijft niet. Ik bedoel: Abraham moet ontstellend rijk zijn
geweest, en deze rijke man is de vader der gelovigen. Ik wil hiermee ergens
naar toe. Het is heel goed mogelijk dat de mens die het meeste opgaf in
materiële rijkdom om een volgeling van God te worden, misschien wel
Mozes is geweest. Het lijkt erop dat hij de kroonprins was van Farao, de koning,
de alleenheerser, de dictator, de despoot, hoe u hem ook noemen wilt, van de
grootste en rijkste natie op aarde die op dat moment bestond. Zelfs de bijbel
zegt, dat hij de rijkdommen van Egypte iets vond dat niet begerenswaardig was.
Mozes was rijk.
Misschien heb ik u dit over David in het verleden reeds eerder verteld, maar
ik vertel het opnieuw. In de 50-er jaren was ik geabonneerd op een tijdschrift
met de naam True Magazine en iedere maand hadden ze een sectie met
interessante feitjes die ze over mensen hadden verzameld. Nu waren er enkele
mensen die eens hadden opgeteld, afgaande op wat de bijbel zegt, wat David
allemaal wel had gegeven voor de bouw van de tempel in Jeruzalem (hij had alle
onderdelen al bij elkaar, zodat Salomo echt met de bouw kon beginnen). Deze
personen, wiskundigen en economen, stelden vast dat Davids persoonlijke
rijkdom, die niet uit de schatkist van Israël kwam, maar echt zijn
persoonlijk bezit was, uitgedrukt in geld van vandaag (1958-1959) zo om en nabij
de 20 miljard dollar moet zijn geweest. Dat is nogal rijk.
Jozef van Arimatea was een rijk man. Lettend op deze dingen, moeten we wel
tot de conclusie komen dat God niets tegen rijkdom heeft. God is niet tegen het
verzamelen van geld op zich. Dat is niet het probleem. God Zelf is het rijkste
Wezen in het gehele universum. Hij bezit alles. Dit op basis van het feit dat
Hij de Schepper en de God is van alle dingen. Hij wil dat wij op Hem gaan
gelijken — naar Zijn beeld worden gevormd. Hij is niet tegen rijkdom. Maar we
leren van andere dingen in de bijbel dat het verzamelen van rijkdom gepaard gaat
met allerlei geestelijke gevaren, omdat onze materialistische manier van denken
er niet mee om kan gaan. Veel mensen hebben zich hierdoor van het Koninkrijk van
God afgekeerd. Wat is dan Gods grote zorg met betrekking tot rijkdom? De
aspecten die samenhangen met het bijeenvergaren, het gebruik en onze houding
daarbij.
Ik ben hier in detail doorheengegaan omdat ik denk dat dit ons enig houvast
geeft met betrekking tot de betekenis van dit woord "schatten".
"Schatten" vertegenwoordigt alles wat we waardevol genoeg vinden om
ons hart op te zetten. "Waar uw schat is, daar zal uw hart zijn."
Velen van ons hebben geen verlangen naar miljarden dollars, maar er zijn andere
dingen waar we onze zinnen op zetten, is het niet zo? We moeten dan gaan denken,
is dat waar we onze zinnen op zetten, aards of hemels? Het kan zijn dat we nog
geen paar dollar te besteden hebben en toch kunnen we — volgens de
interpretatie hier in deze tekst — een "schat" hebben, omdat het ons
van Gods doel in het leven wegtrekt. We kunnen een schat hebben die net zoveel
voor ons betekent als miljarden dollars voor een ander.
Laten we Spreuken 4 opslaan en vers 23 lezen, omdat we even van het woord schatten
willen afstappen en overgaan op het woord "hart",
voordat we deze twee woorden met elkaar in verband gaan brengen. We lezen daar
een heel eenvoudig principe.
Spreuken 4:23 Behoed uw hart boven al wat te bewaren is, want daaruit
zijn de oorsprongen des levens.
Een heel interessante uitspraak. Het Hebreeuws had geen aparte woorden voor
"hart" en "denken", daarom gebruikt de bijbel het woord
"hart" om het denken te vertegenwoordigen. Het hart is de zetel
van het intellect, van de emoties, van de wil, van moreel bewustzijn, en daarom
is het de bron van alle kwaliteiten die we als deel van het leven beschouwen.
Het hart, het denken, is het beginpunt van alle handelingen in het
leven. Denk nog eens aan Jesaja 55:8-9 waar God zegt: "Uw gedachten zijn
niet Mijn gedachten en Mijn wegen zijn niet uw wegen." Het hart is het
beginpunt van alle handelingen in het leven. Het hart heeft alles wat we doen onder
controle en daarom waarschuwt de spreuk ons het te behoeden, omdat het de
sleutel is tot de gehele mens, omdat wat de aandacht van het denken ook maar
trekt, de aandacht van de mens trekt.
Het denken bestaat, zoals we weten en begrijpen, uit de fysieke hersenen en
de geest in de mens. We moeten heel voorzichtig zijn, omdat die geest
rechtstreeks kan worden beïnvloed door zowel de geest van God als door de geest
van Satan en zijn demonen, en ook door de geest van de wereld — de loop
van deze wereld waarvan we lezen dat Satan de bron is. Daarom, omdat het hart
kan worden beïnvloed door elk van deze drie, moeten we op onze hoede zijn, dat
we niet toestaan door de verkeerde geest te worden beïnvloed en zo naar de
wereld en zijn schatten te worden getrokken.
Ik denk dat u zult moeten toegeven, als u me volgt, dat we daarmee een eerste
klas strijd hebben te voeren. Als de werkelijke schat van iemand, zijn
uiteindelijke doel in al zijn streven is om iets op aarde te bereiken — geld,
roem, populariteit, prestige, macht — dan wordt zijn hart, het centrum van
zijn leven en gedrag, volledig door dat wereldlijke doel in beslag genomen.
Breng nu nog eens Lucas 11:19-26 in gedachten, waar Jezus zei dat er in dit
opzicht geen neutraliteit bestaat. Het is de een of de ander. Waar Jezus hier in
Mattheüs 6 naar toe wil als Hij zegt "Waar uw schat is zal uw hart zijn",
is dat Hij opnieuw een "of-of" situatie onder woorden brengt. Het hart
kan niet beide situaties evenwichtig behandelen. Dat is onmogelijk. Er kan geen
neutraliteit bestaan en daar zullen we klaar mee moeten komen, als we een succes
van ons leven willen maken.
Uw schat is waarschijnlijk niet dezelfde als die van uw buurman; het is de
uwe of u hem nu wel of niet echt in bezit hebt, omdat u uw hart erop hebt gezet.
Uw schat is niet beperkt tot geld of materiële goederen. Het is waar we ons
denken op richten. Het is dat wat we het beste voor ons vinden. Het is dat wat
we voortdurend zoeken en proberen te verwerven, dat wat we het minst graag
kwijtraken. Het is datgene waardoor we — als we het hebben — ons gezegend
voelen, en als we het niet hebben, voelen we ons ontevreden, bezeerd,
gefrustreerd, ongemakkelijk, leeg. Nu komt dan de volgende vraag. Hoe belangrijk
is het hart als we, volgens Christus' eigen onderwijs, het ons niet kunnen
veroorloven neutraal te zijn? God heeft ieder van ons in bijna dezelfde positie
gemanoeuvreerd als waar de arme Petrus in terecht kwam, toen hij die reprimande
van Christus kreeg. Hij heeft ons in een positie gebracht, waar we moeten kiezen.
Als we de juiste keuze willen maken, moeten we ons hart goed in acht nemen. De
spreuk zegt: "Behoed het", omdat uit haar de oorsprongen des
levens komen.
Nu een paar andere schriftgedeelten die handelen over het hart. Ik wil in
Hebreeën 4:12 beginnen.
Hebreeën 4:12 Want het woord Gods is levend en krachtig en scherper
dan enig tweesnijdend zwaard en het dringt door, zo diep, dat het
vaneenscheidt ziel en geest, gewrichten en merg, en het schift
overleggingen en gedachten des harten;
God heeft ons Zijn woord gegeven om onszelf te evalueren, om te onderscheiden
hoe, op welke manier en wanneer we in actie moeten komen om ons
hart te behoeden. Het woord gedachte wordt hier gebruikt. Het kwam ook
voor in Jesaja 55:8-9. Het wordt gedefinieerd als het proces van het actief
en bewust gebruiken van het denken. De "overleggingen", de
overleggingen en gedachten, bepalen het doel van de geest in zijn denken. Een
protestantse commentator met de naam Wuest zegt in zijn commentaar met
betrekking tot "overleggingen en gedachten" (hij heeft het op een
manier vertaald waardoor we er wat beter mee uit de voeten zouden kunnen):
"De gedachten en voorstellingen van de geest." "De gedachten,
overdenkingen en voorstellingen van de geest." Nog een andere manier om te
zeggen zou zijn "de overdenkingen en ideeën van het hart". De
betekenis van dit alles is dat dit de plaats is waar gedrag en houding hun
oorsprong vinden; het is precies hier dat we in staat zijn het toe te staan zich
verder te ontwikkelen of het een halt toe te roepen door het te analyseren en te
evalueren door Gods Woord als standaard te gebruiken. En dus als ons gedrag de
juiste keuze zal zijn, moet je hier, in het hart, de verkeerde keuzen een halt
toe roepen.
Laten we nu Spreuken 23:7 opslaan.
Spreuken 23:7 want als iemand die zijn eigen plannen maakt, zo is hij;
'eet en drink!' zegt hij tot u, maar zijn hart is niet met u;
Dit vers brengt het proces nog een stapje verder. Het hoofdidee in deze
verzen is in feite een aansporing om voorzichtig te zijn met het beoordelen van
mensen, omdat wat aan de buitenkant zichtbaar is in de vorm van gedrag niet
altijd een echte weerspiegeling is van wat er in iemands denken om gaat. Sommige
mensen zijn huichelaars. Sommige mensen spelen altijd het spelletje van "zich
beter voordoen dan ze zijn". Ze zijn altijd in competitie. Ik zal u hiervan
een voorbeeld uit deze tijd geven in de definitie die onze president geeft van
de dingen die hij doet. Voor hem is iets dat legaal is niet noodzakelijkerwijs
immoreel. Een heel interessante manier van denken en daarom waarschuwt God:
"Wees voorzichtig." Sommige mensen zijn huichelaars die met opzet hun
echte persoonlijkheid verbergen, om een korte termijn zelfgericht voordeel te
behalen. We kunnen uit andere delen van Gods woord begrijpen dat wat werkelijk
in het hart is, ooit een keer zichtbaar zal worden, omdat het niet altijd
verborgen kan blijven. De enige manier waarop dit niet gebeurt, is als het hart
voordien wordt veranderd, zoals blijkt uit:
Numeri 32:23 Maar doet gij aldus niet, zie, dan zondigt gij tegen de
HERE, en gij zult gewaar worden, dat uw zonde u vinden zal.
Uiteindelijk zal ons hart zich dus moeten blootgeven.
Ik wil Spreuken 23:7 niet geheel als kwaad afschilderen, omdat er ook een
goede kant aan verbonden kan zijn. Het kan twee kanten uit werken, omdat iemand
ook tot een verkeerde, slechte conclusie over iemand kan komen, zelfs ondanks
dat de persoon die wordt beoordeeld, totaal geen kwaad in de zin had. De
hoofdstrekking van dat vers is dus dat we voorzichtig moeten zijn met ons
oordeel.
Laten we nu Mattheüs 15 opslaan. U zult dit thema onmiddellijk in vers 19
herkennen. Dit zijn weer woorden van Jezus.
Mattheüs 15:19 Want uit het hart komen boze overleggingen, moord,
echtbreuk, hoererij, diefstal, leugenachtige getuigenissen, godslasteringen.
"Uit het hart." Daar begint alles.
Mattheüs 12:33-35 Acht de boom goed, maar dan ook zijn vrucht, òf
acht de boom slecht, maar dan ook zijn vrucht, want aan zijn vrucht kent men
de boom. 34 Adderengebroed, hoe kunt gij, die slecht zijt, iets goeds zeggen?
Want uit de overvloed des harten spreekt de mond. 35 Een goed mens brengt
uit zijn goede schat goede dingen voort, en een slecht mens uit zijn boze
schat boze dingen.
Dat is glashelder, vindt u ook niet? Goed en kwaad komen voort uit het denken.
Mattheüs 12:36-37a Maar Ik zeg u: Van elk ijdel woord, dat de mensen
zullen spreken, zullen zij rekenschap geven op de dag des oordeels, 37 want
naar uw woorden ...
Want naar uw woorden die uit het hart komen ... God zegt: "Behoedt
het." Boven alles: "Behoedt het!"
Mattheüs 12:37 want naar uw woorden zult gij gerechtvaardigd worden,
en naar uw woorden zult gij veroordeeld worden.
En nog eens te meer wordt het hart aangewezen als de "bron".
Vers 33 gebruikte het woord "boom". Aan het begin van het voorbeeld
hier vertegenwoordigt "boom" het hart, en "wat uit de mond
voortkomt" vertegenwoordigt de vrucht van het hart. Voordat iets als goed
kan worden gekwalificeerd, moet — zoals Jezus zegt — het hart gereinigd
worden. "Maak de boom goed." Verwijder het bederf uit het hart. Het
hart moet goed worden gemaakt. Zo wordt dus het hart kenbaar gemaakt door wat
uit de mond voortkomt. Het hart wordt kenbaar gemaakt door het gedrag (Mattheüs
15:19). Jezus laat de noodzaak zien van een verandering van natuur —
onze natuur, maar Hij voert dit nog een stap verder door hen te vertellen dat
zij Hem beoordeelden als een godslasteraar. De werkelijkheid was dat de
beschuldigers geoordeeld zouden worden in het licht van hun ongefundeerde
beschuldigingen, omdat hun hart verderfelijk was en hun oordeel slecht. Heel
interessant.
Vers 35 legt alweer een direct verband met het woord "schatten",
duidend op een overvloed. "Een goed mens, uit de goede schatten [de
overvloed] van zijn hart ..." Het hart is dus de bron van ons gedrag. In
Mattheüs 5:8, heel aan het begin van Zijn openbaar optreden, zegt Jezus:
Mattheüs 5:8 Zalig de reinen van hart, want zij zullen God zien.
Dit betekent niet dat dit soort mensen zonder zonde is, maar het betekent dat
ze mensen zonder valsheid en bedrog zullen zijn, mensen die oprecht zijn in hun
denken; dit ontstaat ook door een proces van groei door overwinnen.
Psalm 51:8-9, 12 Zie, Gij wilt waarheid in het verborgene, in het
geheim maakt Gij mij wijsheid bekend. 9 Ontzondig mij met hysop, dan ben ik
rein, was mij, dan ben ik witter dan sneeuw; ... 12 Schep mij een rein
hart, o God, en vernieuw in mijn binnenste een vaste geest;
Dat is wat we nodig hebben. Dat is de oplossing voor dit probleem, en
dus zegt Spreuken 4:23 ons ons hart te behoeden uit alle macht, want daaruit
zijn de oorsprongen des levens. Behoed het, omdat het hart al onze activiteiten
stuurt en ons hart wordt op zijn beurt weer gevormd door ons gedrag. Dat is pas
interessant. Het hart is de bron van wat we doen, maar als we doen wat we
doen, wordt dat wat in het hart is versterkt. Het is bijna een onmogelijke
situatie, op één ding na. Als we in ons hart de juiste schat hebben en we het
juiste doen, dan komt daar een geweldige zegen uit voort! Het juiste zal dan
worden versterkt. Dus gedrag in de vorm van handelen en houding heeft zijn bron
in en wordt voortdurend gevoed door wat we onszelf veroorloven te denken.
Handelen en houding dienen om onze denkpatronen onuitwisbaar in te etsen. Wat
voor advies wordt hierover in de bijbel gegeven? Ik zal u hiervan een heel
duidelijk voorbeeld geven. Paulus zei:
Filippenzen 4:8 Voorts, broeders, al wat waar, al wat waardig, al wat
rechtvaardig is, al wat rein, al wat beminnelijk, al wat welluidend is, al
wat deugd heet en lof verdient, bedenkt dat;
Als er goede dingen ons denken binnengaan, dan verhogen we in grote mate de
kans dat er iets goeds uitkomt. Denk hierover na.
Wanneer Jezus in Mattheüs 6 dus over het hart spreekt, spreekt Hij over het
centrale punt van alles wat we zijn, van alles wat we denken, van alles wat we
willen, van alles wat we voelen, van alles wat we hopen, van alles waarvoor we
affectie hebben. Het is datgene wat we het "ik" noemen, en het
is op zo'n manier onlosmakelijk verbonden en met ons vergroeid dat wat het
overkomt onszelf overkomt, en wat het zoekt, zoeken wij, en wat zijn schat is,
is onze schat. In het Hebreeuwse denken, en Jezus was een Hebreeër, is dus het
hart de mens. Dit vers zegt dus dat onze daden, ons gedrag, niet
zomaar een toevallige verzameling van uitwendige handelingen zijn — dit moet
uitermate goed doordringen — want de handelingen van de meeste mensen worden
zo mechanisch gedaan en er wordt zo weinig over nagedacht, dat de overtuiging
ook maar enige verantwoordelijkheid voor ons doen en laten te hebben bijna
verdwenen is. "De Duivel zette me ertoe aan het te doen."
Hedendaagse sociologen, psychologen en psychiaters wijten praktisch alles aan
de genen. Tweemaal in de laatste maand hoorde ik twee mensen met een Church of
God achtergrond (niet uit de Church of the Great God) zeggen: Ja, zo heeft
God me nu eenmaal gemaakt. Is dat zo? God heeft hen niet zo gemaakt. Ze
kunnen in zekere mate slachtoffer zijn van de geest der wereld, van de loop der
wereld, maar dit zijn mensen die bekeerd behoren te zijn, en ze behoren te
begrijpen dat zij verantwoordelijk zijn voor hun daden, omdat hun daden uit hun
hart voortkomen, en God houdt hen verantwoordelijk. Ze worden
verondersteld na te denken over wat ze doen en God heeft, door de openbaring van
Hemzelf en door de openbaring van Zijn doel, ons in de positie geplaatst waar we
moeten kiezen! En dan beveelt Hij ons het leven te kiezen.
Jezus zegt ons hier dat wat we als onze schat beschouwen, de hoofdinvloed
zal hebben op de richting die ons leven zal nemen. Waar hechten we waarde aan?
God verwacht dat wij ons verstand gebruiken. Bekering is geen magie. God brengt
zonen voort naar Zijn beeld. Denkt u dat God niet denkt? Hij wil kinderen die
"denken" als Hij. Kijk eens naar wat Hij schiep! Deze ontzagwekkende
schepping kwam voort uit Zijn denken! Wat Hij in u en mij aan het scheppen is,
zijn morele wezens die in moreel opzicht zijn als Hij, en net zo zuiver
zijn als Hij. Maar net zo zeker als deze schepping uit Zijn denken voortkwam,
zal moreel besef voortkomen uit ons denken en als Hij in ons aan het werk is zal
het een moreel besef zijn zoals van Hem, moreel, zuiver en goed.
Om dit samen te vatten, gemeente, kunnen we zeggen dat ons denken, gevormd
door deze wereld, van nature zo sterk aangetrokken wordt en geneigd is tot alles
wat plezierig is voor de zintuigen en materieel is, en alhoewel dit niet in
zichzelf slecht is, zelfs kan er veel van als goed worden beschouwd, tot op
zekere hoogte zelfs nodig, zoals voedsel, onderdak, enzovoort, toch zijn het
allemaal dingen die in sterke mate tijdelijk en vergankelijk zijn. Daarom zegt
Johannes: "Heb de wereld niet lief, want ze gaat voorbij." Onze
"schat" moet bestaan uit de dingen van de heilige en zuivere
goddelijke, geestelijke wereld. Laten we onze zinnen zetten op de dingen die
boven zijn, waar Christus is gezeten aan de rechterhand van God.
God heeft u en mij precies tussen Hem en de wereld geplaatst, en Hij zegt:
"Kies". Ik zal het nog eens herhalen. Jezus onderwijst ons dat in het
leven van alledag, datgene waar we waarde aan hechten een geweldige invloed op
onze keuzes zal hebben. De schat van iedereen is dus verschillend. We moeten ons
denken ervan doen loskomen. Iedereen kan dat, maar begrijp dat de geest in de
mens naar de wereld wordt getrokken zoals een vogel naar zijn nest, of een
kompasnaald naar het noorden, of zoals een paard naar de stal. We moeten onszelf
dus heel ernstig onderzoeken om te weten waartoe ons hart is geneigd als we aan
ons lot worden overgelaten. De god van iemand is datgene waar hij het hardst
voor werkt, naar verlangt, en de gedachte het te moeten verliezen doet hem
onzeker worden.
Gemeente, hier in Mattheüs 6:19 hebben we dus vandoen met een fundamenteel
onderwijs, dat als we het ter harte nemen ons in sterke mate zal beschermen
tegen het begerig kiezen voor de zintuiglijke en tijdelijke verlokkingen van
deze wereld, als er een betere keus aan de rechterhand van God ligt, omdat God
ons verstand heeft geopend. Dus laten we onderzoeken wat onze schat is. Waar is
die?
Jezus liet het hier niet bij. Hij ging verder met een heel positief advies in
Mattheüs 6:20:
Mattheüs 6:20 maar verzamelt u schatten in de hemel, waar noch mot
noch roest ze ontoonbaar maakt en waar geen dieven inbreken of stelen.
Jezus voegt hier nog een sterk logisch argument toe aan wat Hij zojuist zei,
door het gebruik van mot, roest en dieven. Hij deed dit in deze volgorde om ons
eraan te doen denken dat alle aardse schatten — dingen waarop we ons denken
zouden kunnen richten — uiteindelijk in waarde zullen verminderen en tenslotte
zullen ophouden hun doel te dienen. Voor wat betreft materiële zaken, zaken van
deze aarde, is niets vaststaand, niets is absoluut onveranderlijk. Brood raakt
beschimmeld. Kleren verslijten. Landerijen raken bedekt met onkruid. Schuttingen
zakken in elkaar. Funderingen en daken gaan verzakken en scheuren, en beginnen
te lekken. Zelfs goud en zilver worden mat en verteren. Naast al deze dingen is
er nog de schade, soms zelfs verwoesting, die wordt aangericht door termieten,
tornado's, orkanen, aardbevingen, ziekten en gronderosie. Verder is er nog
inflatie die rijkdom doet wegteren. Belastingen, soms zelfs grenzend aan
confiscatie. Het failliet gaan van banken en het diep wegzakken van de beurs,
waarvan men zich afvraagt of dit ontstaan is door manipulatie door de rijken en
vermogenden om nog meer rijkdom te verzamelen. Daarbovenop komen nog langdurige
ziekten, ongelukken en uiteindelijk sterven we en alle schatten die we dan
opgehoopt mochten hebben, verdwijnen tegelijkertijd.
Hebt u dat voorbeeld gelezen dat ik gaf in het artikel over begeerte, dat
Russische verhaal dat ging over land weggeven in Rusland? Iedereen kon net
zoveel land krijgen als hij in 24 uur kon belopen. Nu was er iemand die besloot
dat hij zou rennen, en dus rende hij, rende en rende en rende; toen hij op de
plaats aankwam waar hij moest omdraaien en weer teruggaan, zag hij nog een
stukje land dat hem geweldig aantrekkelijk voorkwam. Dus besloot hij om ook daar
nog omheen te rennen en het te omcirkelen alvorens terug te keren in de richting
van de finishlijn. Dat deed hij dus en hij keerde om. Hij was ongeveer driekwart
gevorderd op de terugweg toen hij tot de conclusie kwam dat hij niet op tijd
terug zou zijn op het startpunt, dus voerde hij zijn tempo nog wat op. Precies
op het moment dat de zon onderging in het westen, arriveert hij op het eindpunt,
zakt in elkaar en sterft. En zo gaven ze hem net zoveel land als hij nodig had
— ongeveer één meter tachtig lang. Er zit heel wat waarheid in dat
verhaaltje.
Jezus zegt hier in dit schriftgedeelte dus: Bekijk het eens goed. Waar
hebt u uw zinnen eigenlijk op gezet? Is het op iets dat toch verdwijnt, of is
het op iets eeuwigs? Het advies is dus heel duidelijk. Maak uw keus. Kies
voor het eeuwige, want als u het andere kiest, houdt u uiteindelijk slechts
één meter tachtig grond over, meer niet. "Heb de wereld niet lief,
noch wat in de wereld is, want de wereld gaat voorbij en ook alles waar
zij haar zinnen op zet."
En dus, gemeente, tot de volgende keer. We stoppen nu en gaan de volgende
keer weer verder met dit onderwerp.
|
